မမလေးအပြာစာပေ

မုန်းလွန်းလို့ တယူသန်တွေ…. မေမေပြန်ပြောလိုက်တာ က မျှော်လင့်ထားသလို မဟုတ်ပဲ စိတ်ပိုညစ်သွားတယ်… ဟဲ့ဒါဆိုလည်း ဝပ်ရှော့ပြေးလေ တဲ့ နင့်အဖေ သွားနေကျဆိုင်သွား သူတို့ပြောလိုက်သိတယ်တဲ့။ ဒီနေ့မသွားရလည်း အဲ့ကားက ပြင်ရမှာပဲလေ တဲ့အခုသွားခေါ် တဲ့ ငါတို့တက်ဆီ နဲ့သွားမယ် နင့်သာ ကားကို ပြင်ထားတဲ့ သေပြီဆရာပဲ အွန်လိုင်းလေး သုံးပြီးသာယာမလို့ ကို အာ့ကြောင့် ဒီကားကြီး ကို ကြည့်မရတာ တကယ် မုန်းလိုက်တာ…..ကားဝပ်ရှော့ရောက်တော့ ကားတွေ ကလည်း များလိုက်တာ ခေါ်နေကြမဟုတ်လို့ဘယ်သူ့ပြောရမလဲ ကြည့်နေတုန်း ချာတိတ်လေးတယောက်က အကိုဘာလုပ်ချင်လို့မေးတော့ ကားပျက်လို့ အိမ်မှာ လိုက်ကြည့်ရမှာ လို့ပြောလိုက်တော့ မအားဘူး အကိုတဲ့ ကားတွေ ကျနေလို့ လိပ်စာပေးခဲ့လေ လူလွတ်ရင် လွှတ်ပေးမယ်တဲ့ အဲ့လို ပြောနေတုန်းမှာ ဆိုင်ထဲက နေ လူကြီးတယောက် ထွက်လာတယ်။

ဆံပင်အရှည်က ကျောလည်လောက်ထိရှိတာကို ဗြောင်သိမ်းပြီး စီးထားတယ် ။ မျက်နှာက နှုတ်ခမ်းမွှေး မုတ်ဆိတ်မွှေးရေးရေးတွေ နဲ့ပါပဲ အရပ်မြင့်မြင့် ခပ်ထွားထွား နဲ့မို့ကြည့်လို့ကောင်းပါတယ် အလုပ်ကြမ်းသမားမို့ အသားတော်တော်မဲ ပေမယ့်စတိုင် ကျကျ ဝတ်ထားတော့ မိုက်နေတာပေါ့ ကွမ်းစားထားပြီး ရဲတောက်နေတဲ့ပါးစပ်ထဲမှာ ဆေးလိပ်ကို သောက်ရင်း ကျနော့် ကို ကြည့်နေတယ်။ မင်းက ကိုစိုးဦး သားမဟုတ်လားတဲ့ သူက ကျနော့် ကိုသိနေပါလား ဖေဖေ ထက်ငယ်လှ လေးငါးနှစ်လောက်ပေါ့ အဲ့ဒါကြောင့် ဟုတ်ကဲ့ဦး လို့ ပြောလိုက်တယ် ငါ့နာမည် ဇော်ထွေး ပါ မင်းအဖေ မရှိဘူးလား တဲ့ အဖေ ခရီးသွားနေလို့ ကျနော်လာခေါ်ရတဲ့အကြောင်းပြောတော့ သူက ငါ ခန ခန လာပြင်ဖူးတယ် မသိဘူးလားတဲ့ ကျနော် မြင်ဖူးသလို ရှိပေမယ့် အဲ့ကားကိစ္စတွေ မလုပ်ဖူးတော့ မသိတာ ပါလို့ပြောလိုက်တယ် ခနစောင့် တဲ့ ဦးလိုက်ခဲ့မယ်တဲ့ …. အိုခေ ပေါ့ ။

ကျနော်လည်း အဆင်ပြေသွားတယ် အလုပ်ပီးတာပေါ့ မဟုတ်ရင် မေမေ တွတ်ထိုးတာခံနေရမယ်လေ စောစောက ဂျင်းဘောင်းဘီ နဲ့စမတ်ကျကျ ဝတ်ထားတဲ့ လူကြီးက ခန နေတော့ အကျီ အဟောင်း နဲ့ ပုဆိုး ကို လဲပီး ဆင်းလာတယ် လာချာတိတ် သွားမယ် ဆိုပြီး အိတ်တခု ကိုင်ပြီး ကျနော့်ဆိုက်ကယ်နောက်က ထိုင်ပြီး လိုက်လာတယ်…..ဆိုက်ကယ်ရပ်ပီး ခြံသော့ ဆင်းဖွင့်တော့ ဘယ်သူမှမရှိဘူးလားတဲ့ အဖေက ခရီးသွားပြီး မေမေနဲ့ မမ ကဈေးထဲ ဆိုင်ခန်းကိစ္စ နဲ့သွား ကြလို့ ကျနော် အိမ်စောင့် ဖြစ်နေတဲ့အကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်။ ခြံတံခါး လည်းဖွင့်လိုက်တော့ သူက ကားဂိုထောင်ဖက်ကို ခြေလျှင်ဝင်သွားတယ် သူလာနေကျပဲလေ ကျနော်လည်း ဆိုက်ကယ်ကို ဆင်ဝင် အောက်မှာ ရပ်ပီး အိမ်ထဲ ရေဝင်သောက်ရင်း အရမ်းပူတဲ့ရာသီမို့သူ့အတွက် အအေး တခွက် ဖျော်လိုက်တယ်။ အအေး အပေးခင် အရမ်း အိုက်တာမို့ အိမ်နေရင်း စွတ်ကျယ် လေး နဲ့ဘောင်းဘီအပွ အတိုလေး လဲလိုက်တယ်။

အဲ့တော့မှာ အေးအေးလူလူ နဲ့နေသာ သွားတယ် ဒါနဲ့ပဲ အအေးခွက်လေး ကိုင်ပီး ကားဂိုထောင်ဆီ ထွက်လာလိုက်တယ် ….. အအေးခွက်ကိုင်ထားတဲ့လက်တောင် လွတ်ကျချင်သွားတယ် ကားဂိုထောင်ထဲမှာ ကားအောက်မှာ ပက်လက်ကြီး ဝင်ပြီး ပြင်နေတဲ့ ဦးဇော်ထွေး ရဲ့ပုဆိုးကြီးက အောက်စလွတ်နေပီး အမွှေးထူထူတွေ ကြားထဲက လီမဲမဲရဲရဲ ကြီး ကို မြင်နေရတယ် လီးကြီးကပျော့နေတာတောင် တော်တော်ကြီးတယ် ပေါင်မွှေးတွေ ခြေသလုံးမွှေးတွေ လမွှေးတွေ နဲ့ တကယ့်ကို အမွှေးပေါတဲ့လူကြီးပါလား ။ ကျနော်လည်း ခုန်နေတဲ့ရင် … တုန်နေတဲ့လက်တွေ ကို ထိန်းရင်း လီးကြီး ကို အနီးကပ်ပိုကြည့်ရဖို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပီး သူ့ခြေထောက်နား ကပ်ထိုင်လိုက်တယ် ။ ဦးဇော် အဆင်ပြေလား အမောပြေ အအေးသောက်ပါဦး လို့ပြောလိုက်တယ် သူက ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး လုပ်ကြည့်နေတယ် အအေး က ပြီးမှ သောက်တော့မယ် တဲ့ သူ့လက်မှာ ဂွတွေ နဲ့ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိပါဘူး ။

ဒါနဲ့လီးကြီး ကိုထပ်ကြည့်မယ် ဆိုကြည့်လိုက်တော့ အံ့သြသွားတယ် လီးကြီးက တောင်နေတယ် တဆက်ဆက်နဲ့တုန်ပြနေတယ် ပုတ်သင်ညို မှာ ခေါင်းငြိမ့်သလို ပဲ ဒစ်ကြီးက အရေဖျားဖုံးနေတယ် သူ့လီးက အရေပြားတော်တော်ရှည်ပုံရတယ် တောင်နေတာတောင် လီးက ဒစ်မပြုတ်ပဲ ထိပ်မှာ ရဲရဲစုစုလေး ပဲ ပေါ်နေတယ် အရမ်းလည်းမတောင်သေးလို့ဖြစ်မှာပေါ့နော် ကျနော်လည်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ စိတ်ထဲမှာ ဝေဖန်ရင်းကြည့်နေလိုက်တယ်။ ကျနော် ကြည့်နေရင်း တွေးမိတာ ဒီလူကြီး ဘာကိစ္စလီးတောင်ရတာလဲပေါ့ ။ အလုပ်လုပ်နေရင်း နဲ့ ကို တောင်နေတာ ဆိုတော့ စဉ်းစားစရာပဲ ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့လက်တွေ က ပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးကို စုတ်ကိုင်လိုက်ပီး ဖုံးနေတဲ့ ဒစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ရင်း ဂွင်းထုသလို လေးငါးချက်လောက် လုပ်လိုက်တယ်။ အိုး…. ရဲတွက်နေတဲ့ ဒစ်ကားကြီးက ခရမ်းချဉ်သီးကြီးလို ပေါ်လာတယ်။ ကြည့်နေရင်း နဲ့အာခေါင်တွေ ချောက်လာတယ်။ တကယ်ကို အားရပါးရ စုတ်ချင်စရာကြီးလေ ။

ရင်တွေ အရမ်း ခုန်လာတယ်ဗျာ နေရခက်လောက်အောင်ပဲ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ တွေးမရ ဖြစ်နေတယ် ။ အဲ့အချိန်မှာ သူ က ချာတိတ် ဆိုလှမ်းခေါ်ပြီး သူ့အိပ်ထဲက ဆယ့်လေးဂွ လေး ယူပေးပါလားတဲ့ ။ အဲ့ဒါနဲ့ကျနော်လည်း ရှာပီး သူ့ကို လှမ်းပေးရင်း ကားအောက်ထိ နည်းနည်း ကိုယ်ကို ဝင်လိုက်တယ် လက်ထောက်သလို နဲ့သူ့ပေါင်ကို ကိုင်ထားလိုက်တယ် ဂွပေးပြီး တာ ကို ပြန်မဖယ်တော့ပဲ ပေါင်ကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ် လုပ်နေရင်း နဲ့မှာ ဖိးလ်က ပိုတက်လာတယ် ကျနော် ပေါင်ပွတ်ပေးနေတာ ကို ဘာမှ မပြောတော့ ကျနော်လည်း ပုဆိုးပေါ်က နေ လီးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သူ က သူ့အလုပ်သူဆက်လုပ်နေတယ် အဲ့အချိန်မှာ ကျနော ်သိလိုက်တာ က သူ တမင်ကျနော့်ကို အောက်စလွှတ်ပြီး မြူဆွယ်လိုက်တာပဲ ဆိုတာ ကို ပါ ။ ကျနော့် စိတ်တွေရဲ သွားတယ် လုပ်ချင်တာကို မထိန်းတော့ဘူးလေ။ ပုဆိုးကို အသာဖယ်ပီး ရဲနေတဲ့ဒစ်ကြီးကို ငုံပေးလိုက်တယ် အမွှေးထူထူတွေ နဲ့မို့အောက်သိုးသိုး လီးနဲ့နဲ့အတူ။

ငံကျိကျိ အရသာ လေး ကို ခံစားလိုက်ရတယ် အဲ့ဒါတွေက ဖီးလ် ပိုတက်စေသလားမသိပါဘူးလေ အရင်းကိုလက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း အားရပါးရ စုတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် လီးမစုတ် ဖင်မခံရတာ ကြာနေပီလေ အခုလို လီးကြီး နဲ့ဆုံရမယ်လို့မထင်ထားခဲ့မိဘူး။ အရင်းကဆုတ်ကိုင်ထားတာတောင် အပေါ်က စုတ်ရတာ အာခေါင်ထောက်တယ်။ အစွမ်းကုန်တောင်မတ်လာတော့ သေချာတယ် ၇လက်မတော့ရှိတယ်။ အတုတ်ကလည်းစံချိန်မှီလိုက်တာ ပြောစရာမလိုဘူး။ အရေဖျားရှည်ရှည်ကြီးကို ပါလာအောင်ပါးကို ခွက်နေအောင်စုတ်ပေးရင်းသူ့ကိုကြည့်လိုက်တော့ အလုပ်လုပ်နေတာ ကိုရပ်ပီး ကျနော်စုတ်နေတာ ကိုကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ စုတ်လို့ကောင်းတယ်မလားတဲ့။ ဘောတွေရော စုတ် ပြီးရင် လျှာနဲ့ယှက်လေ တဲ့ မျက်လုံးကို စိုက်ကြည့်ပြီး ခိုင်းတယ် အဲ့အချိန်မှာ သူ က မှော်ဆရာလို ပါပဲ သူခိုင်းသလို လဥတွေ ကို အားရပါးရ စုတ်လိုက်ယှက်လိုက် ဒစ်တွေ ကိုစုတ်လိုက်လုပ်ပေးနေမိတယ်။

အဲ့အချိန်မှာ သူက ကဲချာတိတ် စုတ်တာရပ်တော့ကွာ တဲ့ မင်းဖင်ကြီး ကို လိုးချင်နေပီ တဲ့။ သူ ပြောတဲ့ပုံစံက တမျိုူးပဲ ရင်တွေ တအားခုန်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း စုတ်တာကိုရပ်ပီး ကားအောက်ကထွက်လိုက်တယ် ပြီးတော့ ဂိုထောင်ထဲ့နည်းနည်းဝင်လိုက်ပီး ကားအနောက်မှာ ရပ်နေလိုက်တယ် ပြီးတော့ သူက လိုက်လာပြီး သူ့ပုဆိုးကို ချွတ် အကျီ ကိုလည်း ချွတ်ပြီး လီးကို ဆွရင်း အနားကပ်လာတယ်။ ကျနော့်ကို ခါးကနေသိုင်းဖက်လိုက်ပီး လည်ပင်းတွေ ကို တအားနမ်းတယ် သူ့အမွှေးတွေ နဲ့ပွတ်ဆွဲတော့ အားးး လူုကို ကော့တက်သွားတာပဲ ဖင်ကို အားရပါးရ စုတ်ကိုင်ရင်း ဒီဖင်ကြီးကို လိုးချင်နေတာကြာပီတဲ့ ဒီအိမ်လာတိုင်း မင်းဖင်ကြီး ကို ကြည့်နေတာ ကြာပီ တဲ့ သူ့အပြောတွေက အရမ်းဖီးလ်တက်စေတာပဲ ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့စွတ်ကျယ်ကို ဗြန်းခနဲ့ဖြဲချပီး နို့တွေ ကို ကုန်းစို့တယ် စို ရင်း နဲ့ လျှာနဲ့အပြားလိုက်ပွတ်ယှက်ပေးတော့တယ် အားး အရမ်းဖိးလ်တက်နေပီလေ။

ဖီးလ်တက်နေမှန်းသိတော့ နို့ကို ဆက်ခနဲ့ကိုက်ချပလိုက်တယ်။ အားးးး တော်တော်နာသွားပေမယ့် အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ ။ အဲ့အချိန်မှာပဲ သူကလာခဲ့ မင်းဖင်ကိုလိုးတော့မယ် လီးကို တံတွေးရွဲအောင် စုတ်လိုက်တဲ့ ကျနော်က ဦးဇော် ဆီသွားယူလိုက်မယ်လို့ပြောတော့ မလိုပါဘူုး မင်းခံနိုင်ပါတယ် တဲ့ ဒီတိုင်းလိုးမယ် တဲ့ မင်းဖင်ကိုလိုးဖူးတဲ့ ကျော်စွာ ဆိုတာ ငါ့တူတော်တယ် တဲ့ ကျနော် အံ့သြသွားတယ်။ အံ့သြမနေနဲ့ ကျော်စွာ ပြောကတည်းက မင်းဖင်ခံတာ သိပီးသားတဲ့ မင်းအဖေ နဲ့ခင်နေလို့အားနာလို့ ဘယ်လိုလိုးရမှန်းမသိလို့မလိုးတာတဲ့ ဒါကြောင့်သူ အပြောတွေ တမျိူးဖြစ်နေတာကိုး ကျော်စွာ ဆိုတာ ကျောင်းတုန်းက ကျနော့်ကို ခနခန လိုးဖူးတဲ့အကိုကြီး တယောက်ပေါ့ အံ့သြနေတဲ့ ကျနော့် ဆံပင်ကို ခပ်ဖွဖွ ဆုတ်ကိုင်ရင်း အာခေါင်ထိ ထိုးထိုးသွင်းတော့ လီးတံတချောင်းလုံး တံတွေးတွေရွဲနစ်သွားတယ် ကျနော့် ဘောင်းဘီ အတိုလေး ကို အမြန်ချွတ်ပီး သူ့ရှေ့မှာရပ်နေတော့။

ကားနောက်ဖုံးပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းပီး ခါးကို ကော့ထားခိုင်းတယ် ပြီးတော့ ဖင်နှစ်ခု ကိုဖျစ်ညှစ်ပီး ဖြဲ ပီး သူ့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ကုန်းယှက်တော့တယ် အလိုးခံ အကြိမ်ကြိမ်လုပ်ဖူးပေမယ့် ဖင်ပေါက်ကို အယှက်မခံဖူးတဲ ကျွန်တော် အံ့သြပီး အရသာထုူးကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဦးဇော်ကို အားနာစိတ်နဲ့ချစ်သွားတယ်။ ဖင်ပေါက်ကို လက်နဲ့နှိုက်လိုက် လျှာ ကို ချွန်းပီး ထိုးလိုက် ယှက်လိုက်နဲ့အမျိုးစုံလုပ်နေတယ် တင်ပါးတွေ ကို လည်း နို့စို့သလို စို့ရင်း သွားနဲ့ဖိဖိပြီး မနာအောင်ကိုက်တယ် ။ လက်ခလယ်နဲ့ဖင်ပေါက်ကိုနှိုက်ချဲ့ ရင်း ကနေ လက်ညို းပါ ထည့်ပီး နှစ်ချောင်းပူး ထည့်လိုက်တော့ ကျနော် ကော့သွားတယ်အဲ့ဒါကို သူကအဆုံးထိနှိုက်ချဲ့ပီး အရသာခံနေတယ် အရသာ ရှိလွန်းနေတော့ ကျနော်လည်း သူလုပ်သမျှ ကို ခံနေလိုက်တော့တာပါပဲ ဖင်ကြား ထဲကို သူ့တံတွေးတွေ ဗျစ်ခနဲ့ထွေးလိုက်ရင်း ဖင်နှစ်လုံးကို စိပီး လီးကို အမြှောင်းလိုက်ပွတ်ဆွဲနေတယ်။

ပေါင်နှစ်လုံးကို စိထားပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဗြစ်ဗြစ်နဲ့ထိုးထည့်တော့ ကျနော့်ဘောတွေ ကိုလာထိုးပေးနေတဲ့အရသာက လည်းထူးတယ်ဗျာ အဲ့လို နဲ့ဖီးလ်တက်နေတော့ တအားကော့ပေးထားတဲ့ကျနော့်ဖင်ကို ဖြန်းခနဲ့ရိုက်ပီး ချဲ့ထားတဲ့ဖင်ပေါက်ထဲ ကို လီးကိုတချက်ထဲနဲ့ အဆုံးထည့်ချပလိုက်တော့တယ်.။ ဒီတခါတော့ မနေနိုင်ပဲ တအားကိုအော်ချပလိုက်တော့တယ် အရမ်းကို ကြိမ်းပီး နာသွားတာကိုးသူ က ဖီးလ်တက်ပီးမရပ်မနားဆောင့် ကျနော်က ရလက်မလောက်ကြီး တချက်ထည်းသွင်းခံရလို့အော် နဲ့ စည်းချက်ကတော့ကိုက်နေတာပဲ လက်နှစ်ဖက်ကို လက်ပြန် ကိုင်ပီး ဖင်ပေါက်ကို လီးအလွတ်မခံပဲ တချောင်းလုံး တဗြစ်ဗြစ်နဲ့လိုးနေတော့တာပါပဲ ။နာကျင်တာထက် သူ့လုပ်ဟန်တွေက ဖင်ခံရတဲ့သူ အရသာတွေ့စေတာ တော့ အမှန်ပါပဲ နာနေတဲ့ကြားက ကော့ပေးနေမိတာ ကျနော် အသိဆုံးပါ။ ဒါကိုသိတဲ့ဦးဇော်က လက်ပြန်ချုပ်ထားတဲ့လက်တွေ ကိုလွှတ်လိုက်ပီး ချာတိတ် ကားကို ထောက်ထား ။

ငါ တအားဆောင့်ချင်ပီ တဲ့ ကျနော့် ခါးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ပီး……. အားနဲ့မော်တာ အရှိန်မြင့်လိုက်သလို…….. တရပ်ဆက်ဆောင့်တော့တာပါပဲ ဒီတခါ ကျနော် အော်တာတော့ကောင်းလွန်းလို့ပါ တအားအား နဲ့ ကျနော် အော်သံတွေနဲ့အတူ ကျနော် လရေတွေ ကားပေါ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တယ်…….လရေထွက်တော့ ဖင်က ကျုံ့ပီး ညှစ်လိုက်တော့….. သူ့က….. အား….. အရမ်းကောင်းတဲ့ဖင်ကြီးကွာ ဆိုပီး…… ငါထိန်းမရတော့ဘူး လာသောက်တော့ ငါ့လရေတွေ ဆိုပီး …..ဆံပင်ကို ဆွဲပီး ပါးစပ်ပေါ်တင်ပီး သူ့လက်နဲ့ထုပစ်လိုက်တယ် အရေပြစ်ပြစ်တွေက နှုတ်ခမ်းတလျှောက်စီးကျနေပီး…… မျက်နှာပေါ်မှာရွဲကုန်တယ်……လရေတွေ ထွက်နေတဲ့ ဦးဇော်ကို ကြည့်ရတာ ဆံပင်ရှည်ရှည် နဲ့အရမ်းမိုက်တဲ့ မင်းသား…..ဖူးမင်းသား တယောက်လိုပါပဲ…… အရမ်းချစ်မိသွားတယ်ဗျာ….. ဒါနဲ့ပဲ သူ့လရေတွေ နဲ့လီးကြီးကို….. အားရပါးရငုံရင်း စုတ်ပေးနေလိုက် တော့လေသည် ….ပြီးပါပြီ။

အဖေအမေများ မအားသောအခါ၌ မောင်မောင်ကပင် ရုပ်ရှင် လိုက်ပို့ရသည်..။ မိဘများကလည်း မောင်မောင်၏ အနေအထိုင်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်ချလက်ချ ရှိကြသည်..။ စီးပွားရေးတစ်ဖက်နှင့် မအားလပ်ခြင်းကသာ များရာ တစ်ဦးတည်းသော သမီးမို့ အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင် စရာများကို သူတို့ကိုယ်စား မောင်မောင်ကပင် ဆောင်ရွက်ပေးနေရသည်..။ ယခုနှစ်မှာ – တန်းဝင်ဖြေရမည်မို့ သူမ မသိသော စာများအား ကျူရှင် မတက်စေပဲ မောင်မောင်ကပင် သင်ပြပေးနေသည်..။ တခါတရံ ထွေရာလေးပါး စကားစမြည်တို့ ပြောကြား ကြလေ့ ရှိသည်..။ တခါတလေ သူမ သိမြင်သည့် အကြောင်းအရာများကို မေးသင့်သည် မမေးသင့်သည် မတွက်ပဲ မောင်မောင်အား သိချင်တာ မှန်သမျှ မေးမြန်းရာ ဖြေရခက်သည့် မေးခွန်းများ ဖြစ်နေတတ်သည်..။ တခါက နိုင်ငံခြားရုပ်ရှင်ကား ကြည့်ပြီး အပြန် မင်းသားက မင်းသမီး နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်ခြင်းကို ….။

ကိုမောင် ..အဲဒါ ဘာလုပ်ကြတာလဲ ဟင်..သူတို့မို့ မရွံတယ်နော်..ဘာများ ကောင်းမှန်းလဲ မသိဘူး..ကိုမောင်ရော သိလား ဟင်…. ဟာ…ဒီကောင်မလေး ပေါက်တတ်ကရတွေ …နင်နားမလည်ရင် နားမလည်သလိုနေ…လျှောက်မမေးနဲ့….. ဒီက..မသိလို့…..ဥစ္စာ…. သူမမေးမြန်းခြင်းကို မောင်မောင်က ကောင်းကောင်းမဖြေလျင်လည်း စိတ်ကောက်တတ်သည်..။ ဂွတော့ ကျသည်..။ လူကြီးစိတ် မဟုတ်သေးတော့ ဒုက္ခတွေတော့ များကုန်ကြလိမ့်မည်…။ ရဲရဲတင်းတင်း ဆက်ဆံမှုမှာ မောင်မောင့်အပေါ် ယုံကြည်ကိုးစားမှုကြောင့်လည်း ဖြစ်တန်ရာသည်..။ သည်လိုဖြင့် နေလာခဲ့ရာ ရက်တို့လည်း တရွေ့ရွေ့နှင့် ကုန်ဆုံးလာကြသည်..။ ချိုမာမှာ တစ်နေ့တခြား မိန်းမကြီး သဏ္ဍာန်များ ပုံပေါ်လာ၍ နို့လေးများမှာလည်း ကလေး လက်သီးဆုပ်သာသာခန့် ရှိလာပြီ..။ တင်သားလေးများမှာလည်း နိမ့်တုံမြင့်တုံ တစ်တစ်ရစ်ရစ် ချစ်စရာလေး ဖြစ်လာသည်..။

ချိုမာသည် ခန္ဓကိုယ် ပြောင်းလဲမှု ရှိလာသော်လည်း မောင်မောင့်အပေါ် ဆက်ဆံရာတွင်မူ ပြောင်းလဲမှု မရှိပဲ ခါတိုင်းလို ပူးပူးကပ်ကပ် ပွတ်သီးပွတ်သပ် နေတတ်သည်..။ သူမအဖို့ မည်သို့မျှ မထူးခြားသော်လည်း မောင်မောင်၏ စိတ်တွေမှာ မသိမသာ တုန်လှုပ် ဖောက်ပြန်လာနေသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်..။ တခါတရံ ဒီကောင်မလေး …ငါ့များ ဟိုဒင်းဖြစ်နေရော့လား…ဟု အောက်မေ့မိသည်..။ ထိုအခါများတွင် မောင်မောင့် အကြည့်များက စူးစူးရဲရဲ နိုင်လှပေရာ…. ကိုမောင်သူများကို ဘာလို့…အဲ့လိုကြီး စိုက်ကြည့်နေတာလဲ….. လှလို့..ပေါ့…. ဟင်း…နော်..ဒါပဲ….. ထိုအခါများတွင် ချိုမာမှာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် ချစ်စရာဟန်ကလေးဖြစ်ကာ ပိုကြည့်ကောင်းနေသည်..။ တကယ်ပြောတာ ချိုမာရဲ့ ..၊ ချိုမာလှတာက လက်လေးတွေက အစလှတာ… ဟု ပြောပြောဆိုဆို ကိုင်ကြည့်သည်..။ မနူးမနပ် အရွယ်လေးများအား သည်လိုပဲ စ၍ ပျိုးထောင်ကြမှန်း မောင်မောင် နားလည်သဖြင့် လက်တွေ့ ကျင့်ကြည့်နေသည်..။

အဆစ်အမြစ်…ပြေပြစ်လွန်းလှ၇ကား ဖယောင်းတိုင်သား ကျနေအောင် ချောမွတ်နူးညံ့လှသည်….။ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်စမ်းသပ်နေသော မောင်မောင်အား ချိုမာသည် မျက်နက်ကလေး ကလယ်ကလယ်နှင့် ကြည့်နေသည်..။ နေပါအုံး…ကိုမောင်က ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ လက္ခဏာ ကြည့်တတ်လို့လား..၊ ဟောတတ်ရင် ဟောပေးစမ်းပါ…. ဟောတတ်တာပေါ့…ချိုမာ..လက္ခဏာက ကောင်းပါတယ်..၊ ဒီတစ်သက်တော့ မဆင်းရဲတော့ဘူး… စသည်ဖြင့် ဘာညာကွိကွ တွေ ပြောပြီး… ဒါနဲ့…ချိုမာ ရင်ဘတ်မှာ မှဲ့မရှိဘူးလား…. မသိဘူး….ကိုမောင်ရဲ့…. ရှိရင် အဲဒါ မိန်းမမြတ်လို့ ခေါ်တယ်…၊ ချမ်းသာတတ်တယ်..၊ ဒီလို ဒီလို နေရာတွေမှာလေ…သေသေချာချာ ..ရှာကြည့်ပါအုံး… ပြောပြောဆိုဆို မောင်မောင့် လက်ညှိုးကြီးများက ချိုမာ၏ ရင်သားနားတဝိုက် ထောက်ပြနေရာ…ချိုမာမှာ ရင်တုံပန်းတုံ ဖြစ်နေရသည်..။ နေအုံးနော်…ကိုမောင်..ချိုမာ သွားကြည့်အုံးမယ်…. ဟုပြောကာ အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်..။

မတွေ့ဘူး….ကိုမောင်ရဲ့….. တွေ့မှာပါ…သေချာ ရှာကြည့်ပါအုံး…တကယ်ပါတယ်နော်….. ဟု ပြောဆိုရင်း မောင်မောင်သည် အခန်းထဲသို့ ဝင်လိုက်သွားရာ အပေါ်အင်္ကျီ ကျယ်သီးများကို ဖြုတ်၍ ဘရာစီယာအတွင်းမှ နို့ကလေးနှစ်လုံးကြားမှာ သေသေချာချာ ရှာနေသည်..။ တွေ့လား….. အမေ့…လန့်လိုက်တာ ကိုမောင်ကလည်း….ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး….. ကိုမောင် က စေတနာနဲ့ ရှာပေးမလို့…. ဟုပြောကာ ချိုုမာ၏ ရင်သားနှစ်မွှာကြား၌ လက်နှင့် ဟိုဒီ လျှောက်ကြည့်နေသည်..။ ချိုမာမှာ မှင်သက်မိနေသည်..။ ဖယောင်းသည် မီးနှင့် ဝေးနေပါက ကိစ္စမရှိ..။ မီးနှင့် နီးစပ်ပါက ဖယောင်းမှာ အရည်ပျော်ရသကဲ့သို့ ချိုမာမှာလည်း ရင်တထိတ်ထိတ် ခုန်ကာ သာယာမိသလိုလို ရှိလာသည်..။ အေးဟ..မတွေ့ဘူး..၊ အော်….ဒါနဲ့ တူတယ်…. ဟု ပြောကာ ချိုမာ့ နို့သီးလေးကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲလိုက်သည်..။ ချိုမာမှာ အသက်ရှူများမှားကာ ပါးစပ်ကလေး ဟ၍ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများပင် ထသွားရှာသည်..။

တော်ပြီ…တော်ပြီ…မရှာချင်တော့ဘူး… ချိုမာ့ သဘောပဲလေ…ငါ့ညီမက ကနေ့မှ ပိုလှနေတာ…ဟောဒီပါးကလေးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့နဲ့ တကယ် ချစ်စရာကောင်းတာ…. ဟု ပြောပြီး သူ့နှာခေါင်းကြီးနဲ့ တအားကုန် ဖက်နမ်းလိုက်ရာ…။ ဒါ…ဘာလုပ်တာလည်း…အမေ့ကို တိုင်ပြောမှာ…. ဟောဗျာ….ကိုယ့်ညီမမို့ ချစ်လို့ နမ်းတာပဲ..ဥစ္စာ.. အို……မရဘူး…မရဘူး တိုင်မှာပဲ…. ဟုပြောကာ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသည်..။ မောင်မောင်မှာ တဟေ့ဟေ့နှင့် နောက်မှ မမှီမကမ်း လိုက်ဆွဲသော်လည်း မမိလိုက်ချေ…။ သို့သော် လှေကားထိပ်မှနေ၍ မောင်မောင့်ဘက်သို့ ပြန်လှည့်ကာ လျှာကလေး ထုတ်ပြောင်ပြသွားသည်..။ ထိုအခါမှ မောင်မောင်မှာ သက်မချနိုင်တော့သည်..။ လူမှာအတွေ့ ဆိုသကဲ့သို့ ချိုမာ မှာလည်း အတွေ့ကို မသာယာ မကြည်နူးပဲ မနေနိုင်ချေ…။ နောက်တစ်နေ့၌ စာပြပေးသောအခါ မောင်မောင်မှာ စားပွဲအောက်ကနေ၍ ခြေထောက်ချင်း ထိလိုက်။

ချိုမာက ရုန်းကန်ပြလိုက်နှင့် တခါတရံ ချိုမာ့ ပေါင်တစ်လုံးအား သူ့ပေါင်နှစ်ချောင်းနှင့် ညှပ်၍ ထားရာ ချိုမာမှာ မောင်မောင့်လက်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်နှင့် အတွေ့အထိတွင် သာယာနေတော့သည်..။ စာဆိုတာ ဘာမှန်း မသိကြတော့..။ မနူးမနပ်ကလေးအား ချော့မြှူရန် အတွက် မောင်မောင်မှာ အကြံထုတ်ရလေပြီ..။ အော်…ချိုမာ..ဟိုတစ်ခါတုန်းက ရုပ်ရှင် အပြန်မှာ ကိုမောင့်ကို မေးတာ ခုဖြေပြမယ်လေ.. ဘာ….လဲ..ဟင်… မင်းသားနဲ့ မင်းသမီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်တာ သိချင်တယ်ဆို..အဲဒါ…ချိုမာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထား…ခေါင်းကလေးကို မော့ပြီး..နှုတ်ခမ်းကို အသာလေး စုထား..ပေး… ချိုမာမှာ မောင်မောင်ပြောသမျှ လိုက်လုပ်ပေးရှာသည်..။ ကြောင်ဘားကြီး မောင်မောင်က ချိုမာ့ကို လှမ်းဖက်၍ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား နမ်းစုပ်လိုက်ရာ ချိုမာမှာ ရုန်းကန်ရှာသော်လည်း အင်အားချင်းမမျှသဖြင့် မရုန်းနိုင်ရှာ..၊ တဟင့်ဟင့်နှင့် ငြီးညူသံပြုရင်း မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြိမ်ကျသွားရှာသည်..။

ကိုမောင် သိပ်ဉာဏ်များတာပဲ…. ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…သူများ အသက်ရှူကြပ်ပြီး မောတာပဲ ရှိတယ်..၊ မကောင်းပါဘူး…..ဒါနဲ့… ပြွတ်ခနဲ မြည်အောင် ဘယ်လို လုပ်တာလဲ…ဟင်… အောက်နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ချိုမာက ဆတ်ခနဲ ဆွဲဖြုတ်လိုက်..၊ အဲဒီမှာ အသံမြည်တာပဲ..၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပေးအယူ မျှမှ အရသာရှိတာ..၊ စုပ်တဲ့သူက စုပ်သလို အနမ်းခံရတဲ့သူကလဲ သင့်လျော်သလို တုံ့ပြန်မှ …ကိုမောင်က လျှာဖျားနဲ့ ကလိရင် ချိုမာကလဲ လျှာနဲ့ ပြန်ကလိရတယ်… သည်လိုနဲ့ စာသင်ခြင်းမရှိပဲ ထိုနေ့အဖို့ နမ်းစုပ်ခြင်း သင်တန်းနှင့် သာ အချိန်ကုန်ခဲ့ကြရာ ချိုမာ ကိုယ်တိုင်မှာ မောင်မောင့်အပေါ် အတွေ့အထိကို တဏှာဖြင့် တပ်မက်စွဲလန်း နေချေပြီ…။ မောင်မောင်မှာလည်း တစ်ဆင့်ချင်း တက်ရန် ကြံစည်စိတ်ကူးနေသည်..။ ချိုမာကို စာပြရသော အချိန်များ၌ နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြရသည်.။

စာသင် စာကြည့်ကြခြင်းထက် မောင်မောင့် ရင်ခွင်ထဲ၌ ချိုမာရှိနေရသည်က သာ များသည်..။ လောကကြီးအကြောင်းကို ဘာမှ မသိတော့သော ချိုမာမှာ အတွေ့ရေယာဉ်ကြောမှာ သာယာယစ်မူးနေတော့သည်…။ မောင်မောင်မှာ မကြမ်းကြေ တတ်သိနေသော်လည်း ချိုမာမှာ ကလေးစိတ်သာသာနှင့် လူကြီးကိုယ် လေး ဖြစ်နေသဖြင့် မနူးမနပ်ကလေးအား ထိုကိစ္စ ထိရောက်အောင် အချိန်ရှိသရွေ့ ကြိုစားနေသည်..။ တစ်ည၌ နှစ်ယောက်ထိုင်ခုံပေါ်တွင် မောင်မောင် စာကြည့်နေစဉ် ချိုမာရောက်လာကာ မောင်မောင့် ပေါင်ပေါ် ခေါင်းအုံး၍ စာကြည့်သည်..။ နူးညံ့သော ဆံပင်အထိအတွေ့ကြောင့်များလား မသိ မောင်မောင်၏ လိင်တံကြီးမှာ ထောင်မတ်လာရသည်..။ ချိုမာ့ ခေါင်းကို ဖယ်ရခက် ..သိမှာလည်း စိုးရိမ်မိ..၊ မောင်မောင် မခုန်စဖူး ရင်တွေ ခုန်နေသည်.. အပျိုစစ်စစ်ကလေး၏ အချစ်ဖူးကို ရင်ဆိုင်တွေ့လိုက်ရ ကောင်းလေမလား ဟုတွေးတောနေမိသည်..။

ချိုမာမှာလည်း ရိပ်မိနေသည်.. ဆတ်ခနဲ အလှုပ်မှာ သိသော်လည်း ဆက်အိပ်မြဲ အိပ်နေသည်..။ မောင်မောင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။ ချိုမာ့ ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းရှုံ့ပစ်ပြီး ၊သန ္တာရောင် နှုတ်ခမ်းကလေးကို တအားကုန် စုပ်နမ်းပြီး ချိုမာကလည်း မောင်မောင် သင်ထားသည့်အတိုင်း တုံ့ပြန်..အနမ်းများ ကောင်းကောင်းပေးတတ်နေပြီ….။ ပြွတ်ခနဲ နေအောင် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ခွာလိုက်..၊ ဖတ်ခနဲ ပြန်ပြီး နမ်းစုပ်လိုက်နဲ့ အမျိုးမျိုး တုံ့ပြန်မှုလေးတွေ ပေးတတ်နေပြီ..။ ချိုမာ့ ဆံစဖျားလေးတွေ လည်ပင်းသားနုနုလေးတွေကို နှာခေါင်းကြီးက ထိတွေ့နေလေပြီ..။ အို…အို…..ကိုမောင် ယားတယ်..မလုပ်ပါနဲ့….တော်ပါတော့ ဆိုနေမှ…၊ …အို…ကြည့်ပါလား.လို့…ဘာလို့ သူများ ကျယ်သီးတွေ..ဖြုတ်နေရတာလဲ…. ချိုမာကလဲကွာ..ကိုမောင့်ကို ချစ်တယ်ဆို…၊ ဒါလေးတော့ ခွင့်ပြုပါနော်…ဘာမှဖြစ်တာမှ မှုတ်ပဲ…ချိုမာ့ နို့လေးတွေကို ကိုင်ကြည့်ရုံတင် နော်…….နော်… တအိုအို တအင်အင်နှင့် ငြီးငြူငြင်းဆန်နေရသော်လည်း။

မောင်မောင် သနားမှ ချမ်းသာရာ ရမည့် ချိုမာ့ဘဝ…။ ခုကြည့်လေ မောင်မောင့် လက်ကြမ်းကြီးဟာ ချိုမာရဲ့ နူးညံ့တဲ့ နို့ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်နေပါပြီ..။ အဦးအထွတ်မို့ မောင်မောင်မှာ ကြမ်းကြမ်းကြီး မကိုင်ရက်….၊ ဖွဖွလေးသာ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်..။ လက်ဘက်ရည်ကြမ်း ပုဂံသာသာမျှ သာရှိသော နို့အုံပေါ်မှ နို့သီးဖျားသေးသေးလေးမှာ တောင်ထနေသည်..။ အတွင်းမှ နို့အုံလေးမှာ မာမာခဲခဲလေးမို့ ချေလိုက်ပါက ချိုမာ နာပြီး လန့်သွားမှာ စိုးရိမ်ရ၏..။ ချိုမာ့အနေနှင့် ခံစားရသည်မှာ တရှိန်းရှိန်း တဖိန်းဖိန်းနှင့် ကောင်းသလိုလို အူယားသလိုလို နှင့် ခံစားရတာ တစ်မျိုးကြီးပါ..။ ဒီလိုအရသာမျိုးကို အစ်ကိုမောင်က ဘာပြုလို့များ စောစောက အသိမပေးတာပါလိမ့်ဟု အပြစ်မြင်မိလေသည်..။ ချိုမာ လက်များမှာ မောင်မောင့် လက်ဖျံကို ဆုတ်ကိုင်ပြီး တွန်းဖယ် မပစ်ရက်နိုင်ပဲ ရင်ကို ကော့ကော့ပေးနေမိသည်..။ သူမက ကော့ပေးတော့ မောင်မောင့်လီးကြီးနှင့် ချိုမာ့ ခေါင်းနှင့် ထိမိနေသည်..။

ချိုမာ့စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွနှင့် ကိုင်ကြည့်ချင်သည်..။ မောင်မောင်က လက်မနှင့် လက်ညှိုးကြားမှာ နို့သီးဖျားလေးကို ချေပေးလိုက် လက်ဝါးပြင်နှင့် ကလိပေးနေသလို နှာခေါင်းကြီးမှာလည်း ချိုမာ့ ပါးပြင်နှင့် လည်တိုင် ဆံစပ်လေးတွေပေါ်မှာ သောင်းကြမ်းနေသည်..။ အိုး….ကိုမောင် သိပ်ကဲတာပဲ…. ဘာဖြစ်လို့လဲ ချိုမာရဲ့….မကောင်းလို့လား…. မသိဘူး….ချိုမာ ရှက်ပါတယ်… ဘာမှ မမေးပါနဲ့… သတိတရားဆောင်ပြီး အတွေ့နောက် မလိုက်မိအောင် ဟန်ဆောင်သော်ငြားလည်း သာယာမှုက မျက်နက်ကလေးကို မှေးမှိတ်သွားစေသည်..။ မောင်မောင်သည် ချိုလုံးလေးကို ဘရာစီယာအတွင်းမှ အသာမတင်ပြီး လက်နှင့် ပွတ်သပ်ပေးရာမှ တဖန် ပါးစပ်နှင့် စို့ပေးလိုက်သည်..။ ဒီအတွေ့ကိုတော့ ချိုမာ ဟန်မဆောင်နိုင်ပါ..။ ကိုမောင်ကလဲ…..ခလေးလေး ကျနေတာပဲ…ဘာလုပ်မှန်း မသိပါဘူး…ယားတယ်..၊ တော်ပါတော့ ကိုမောင်ရယ်…သူများ မနေတတ်တော့လို့ပါ..နော်…လို့… ပါးစပ်က တောင်းပန်နေသော်လည်း။

လက်နှစ်ဖက်မှာ မောင်မောင့် လည်ပင်းကို ဖက်လျက် နှင့် ရင်ကလေး ကော့ကော့တက်နေပုံမှာ မောင်မောင့်စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ပို၍ အားပေးသလို ဖြစ်နေသည်..။ ကော့တက်နေသော ချိုမာ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို လက်နှင့် လှမ်းအုပ်ကိုင်လိုက်ရာ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသော အဖြစ်မို့ စိတ်လာ၍ ဖောင်းထနေသော အဖုတ်ကလေးကို ကိုင်ထိထားသဖြင့် ရှက်သွားသည်..။ ထို့ကြောင့် မောင်မောင် ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခင်မှာပင် ထ၍ …. တော်ပြီ….တော်ပြီ…..ကိုမောင် ကဲလာပြီ….အဲဒါတော့ မကိုင်ပါနဲ့…သူများ ကြောက်လို့ပါနော်….. ဟုပြောကာ ထွက်ပြေးသွားသည်…။ မောင်မောင်မှာ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေရပြီးမှ ခုလိုဖြစ်သွားရာ ဆတ်တငံ့ငံ့ကြီးဖြစ်နေသည်…။ ကိစ္စမရှိ…ဒီအဆင့်ထိအောင်မြင်လာမှတော့ ကျန်သောအဆင့်သည် မခဲယဉ်းတော့..။ကိုမောင် တော်တော့နော်…..နေ့တိုင်းကြီး စို့နေတော့ သူများနို့တွေ ကြီးလာပြီ…၊ ကြီးတာမှ နှစ်ဖက်မျှ ကြီးတာမှုတ်ဖူူး.ကိုမောင်စို့နေတဲ့ ဘယ်ဘက်က ပိုကြီးနေတာ….။

ဘယ်နှရက်များ ရှိသေးလို့လဲ..ချိုမာရဲ့….. ခြောက် ရက်ရှိပြီနော်….နေ့တိုင်းပဲ..၊ ခု ဘရာစီယာတွေ မတော်တော့ဘူး….ကိုမောင် ဝယ်ပေး….. ဝယ်ပေးမှာပေါ့…ကနေ့စို့ပြီး တော်ပြီနော်…၊ ဒါပေမယ့် ချိုမာ့ဟာတော့ ကိုင်ကြည့်မှာနော်…. ကိုင်ရုံတင် ကိုင်နော်…. စိတ်ချပါ….. သူ့အလိုချည်း လိုက်နေရတာပဲ…. သိဘူး……ရော့ရော့….စို့တော်မူပါ..ရှင့်… သူမကိုယ်တိုင် ကပင်မောင်မောင်ကို ချိုလှန်တိုက်သောအဆင့်ထိ ရောက်ရှိနေပေပြီ…။ ချစ်သူနှင့် တွေ့ရလေတိုင်း မိန်းမတွေ၏ အရှက်တရားသည် ပျောက်ကွယ်ရလေပြီ…။ မောင်မောင်မှာ နို့သီးဖျားကို ငုံစို့လိုက် ၊ လျှာနှင့် ကလိပေးလိုက်နှင့် ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း တစ်ဖက်ထဲ ကြီးနေသော နို့နှင့် ညီမျှစေရန် ပွတ်ကိုင်တွယ်ပေးရသည်..။ ချိုမာမှာ မျက်စိကို မှိတ်၍ မောင်မောင့် ဆံပင်တွေကို ဖွ ၊ ခေါင်းကို ဖက်ကာ ဖီလင်တွေ ငြိမ့်နေရသည်..။ နို့ကို ချေနေသော မောင်မောင့်လက်မှာ ချိုမာ၏ အဖုတ်ရှိရာသို့ လှမ်းနေပြီ…။

ချိုမာမှာလည်း ပေါင်ကို မသိမသာ ကားပေးနေသည်..။ ပေါင်ရင်းသားများကို ပွတ်ပြီး အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးရာ ချိုမာမှာ မောင်မောင်၏ ဆံပင်များကို အားမလိုအားမရနှင့် ဆုပ်ချေ ဆွဲဖွနေသည်..။ ထမီအပေါ်မှ ပွတ်နေရာက မောင်မောင်က တဆင့်တက်၍ ထမီကို လှန်ကာ တိုက်ရိုက် ကိုင်တွယ်လေပြီ…။ ပထမဆုံးအကြိမ် လက်နှင့် တိုက်ရိုက် ကိုင်ခြင်းဖြစ်သည်…။ မောင်မောင် ဖျားသွားသည်..။ အမွှေးဆိုလို့ တစ်ပင်မျှမရှိသေးသော ဟင်းလင်းပြင်လေး…။ ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကလေး၏ အက်ကြောင်းကလေးကို အသာဖြဲ၍ စမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ အရည်များ စိုရွှဲနေသည်..။ မည်မျှအထိ စိတ်ပါနေသည် မသိ..။ အရည်ကြည်များ တော်တော်ကို စိုနေသည်..။ မောင်မောင်မှာ အစေ့လေးကို မထိတထိ ကလိရင်း လက်ခလယ်နှင့် အက်ကြောင်းလေးအတိုင်း ပွတ်ဆွဲနေသည်..။ ပထမဦးဆုံး လက်ခလယ်နှင့် လမ်းဖောက်ထားမှ…..။

ဗျစ်.. ဟူသောအသံနှင့်အတူ ချိုမာ၏ မျက်နှာ ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ ဖြစ်သွားသည်..။ သို့သော် အံကိုကြိတ်၍ ပေါင်ကလေးများ ကားပေးလာသည်..။ မောင်မောင်မှာ တင်းနေအောင် ဆွဲထားသော ရာဘာပြားကို လက်နှင့် ထိုးဖောက်သကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်..။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကလေး ခံစားလိုက်ရသည့်နည်းတူ သာသာကလေး မွှေပေးနေသည်..။ ချိုမာမှာ လိမ်တွန့်နေရင်းမှ မောင်မောင်၏ လက်ဖျံကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းနှင့် တင်းကြပ်စွာ ရစ်ပတ်စပြုလာသည်..။ မောင်မောင့်လက်ကြီးများ လွတ်ထွက်သွားမည့်အလား စိုးရွံ့ကာနေသည်..။ အို….ကိုမောင်ကလဲ ..သိပ်ဆိုးတာပဲ…၊ တော်တော့နော် ချိုမာ့အဖုတ်ထဲက ပူလာပြီ..၊ ကြောက်လဲ ကြောက်လာပြီနော်…နော် လို့…. ကြောက်တာလား ကောင်းတာလား မှန်မှန်ပြော….နော်…. ဘာတွေ မေးမှန်းလဲမသိဘူး…၊ တော်ပါတော့ ကိုမောင်ရယ်…ချိုမာမနေတတ်လွန်းလို့ပါ.. တောင်းပန်ပါတယ်… ဒါဖြင့် …ကိုမောင့်လီးကို ကိုင်ပေးလေ…. ဟွန်း….သူသိပ်ကဲတာပဲ။

ကိုင်ရုံတင် ကိုင်ပေးမှာနော်…ဒီထက် အဆင့်မတက်နဲ့…. ချိုမာမှာ မောင်မောင့်လုံချည် ပေါ်မှပင် ထောင်မတ်နေသော လိင်တံကြီးအား သူမ၏ ပျော့ပျောင်းသောလက်ချောင်းလေးများနှင့် ဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်သည်..။ ကိုမောင့် လီးကြီးနဲ့များ ခံလိုက်ရရင်တော့ .. ဟူသော အတွေးများ ဝင်လာသည်..။ ကိုမောင့်ဟာကြီးက ပူနွေးနွေးကြီးနော်… နဲတာကြီး….မှုတ်ဘူး… ချိုမာရယ် လုံချည်ချွတ်ပြီး ကိုင်ပေးပါလား…၊ ဒါမှ ပိုပြီးကောင်းတာ…ကိုမောင်လဲ ကောင်းတာပဲ… ဟုပြောပြောဆိုဆို မောင်မောင်သည် သူ၏ လုံချည်ကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်..။ ချိုမာမှာ တိုက်ရိုက်ကြီးမြင်တွေ့ရတော့မှ မျက်လုံးလေးဝိုင်းသွားရသည်..။ နည်းတာကြီး မဟုတ်ပါ..။ ဒစ်လန်ကြီးနှင့် ထိပ်ဝက အရေများ စို့နေသေးသည်..။ ဒစ်ကြီးမှာ နီတာရဲကြီးနဲ့ ဖြစ်သည်..။ ချိုမာလက်ဖဝါးလေးမှာ အလုပ်ကြမ်းဆိုလို့ တစ်ခါမှ မလုပ်ကိုင်ခဲ့ရ၍ အလွန်နူးညံ့လှသည်..။ အကိုင်ခံရသော မောင်မောင်မှာ လက်ဖဝါးနုနုလေးနှင့် ဒစ်ဖျားကို ထိလိုက်တိုင်း တွန့်တွန့်သွားသည်..။

ကောင်းလိုက်တာ ချိုမာရယ်…ကိုမောင့် ဒစ်ကို ယားလာတာပဲ…. ဟုတ်တယ်နော်…ချိုမာလဲ ယားလာတယ်..၊ ဘယ်နေရာကမှန်း မသိဘူး…. ကိုမောင့်ဟာကို ချိုမာ့ထဲ သွင်းကြည့်ရအောင်နော်….. မလုပ်ပါနဲ့ ကိုမောင်ရယ်…ဒါကြီးများ သွင်းရင် သေလိမ့်မယ်..၊ ခု လက်ချောင်းလေးတောင်မှ သူများ နာလှပြီ.. မောင်မောင်မှာ ပါးစပ်က နော်နော်နှင့် ချော့နေသလို လက်ကလဲ သွက်လှသည်..။ ခဏချင်းပင် ချိုမာမှာ ပေါင်ကားလျက် ထမီကလေးမှာအထက်သို့ လန်တက်နေတော့သည်..။ မောင်မောင်သည် ချိုမာ၏ ပေါင်ကြားထဲသို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်ထိုင်သည်..။ ချိုမာမှာ နောက်ပြန် လက်ထောက်လျက် နှင့်ပင်..။ ချိုမာ ကိုယ်တိုင်မှာလည်း လက်တွေ့ နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ယောက်ျားလိင်တံကြီးကို မြင်ပြီးကိုင်ပြီးမှတော့ စမ်းတော့ ကြည့်ချင်သည်..။ ဖြစ်ပါ့မလား ကိုမောင်ရယ်… တော်တော်ကြာ ဒုက္ခရောက်နေပါ့မယ်… ဖြေးဖြေးချင်းတော့ ဖြစ်လာမှာပေါ့…စိတ်ရှည်ပြီး ချိုမာက သည်းခံနော်။

မတော်လို့ ပြန်လွှတ်လိုက်ရတယ်လို့ ထုံးစံမှ မရှိတာ.. မောင်မောင်မှာ သူ့လိင်တန်ကြီးကို လက်နှင့်ကိုင်၍ ချိုမာ၏ အဖုတ်အက်ကြောင်းလေးတလျောက် အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေသည်..။ ချိုမာ၏ မျက်လုံးကလေးများ စင်းလာသလို သူမကိုယ်တိုင်က မောင်မောင်ဘက်သို့ ပို၍ အားမလိုအားမရနှင့် အံကို ကြိတ်ကာ ခေါင်းတခါခါနှင့် ဖြစ်နေသည်..။ မောင်မောင်မှာ အပေါက်ဝကို တွေ့ရသော်လည်း မသွင်းသေးပဲ..၊ လီးထိပ်နှင့်ပင် ကလိပေးနေသေးသည်..။ ချိုမာ၏ အဖုတ်မှာလည်း ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်လေးများ ရွှဲရွှဲစိုနေကာ လီးကြီးအား ဝင်ပါတော့ ဝင်ပါတော့ ဟု ပြောနေဘိအလား ဖိတ်ခေါ်နေလေပြီ..။ မောင်မောင်မှာ အပေါက်ဝကို တစ်ချက်တေ့ပြီး အထက်အောက်မွှေရင်း ဒစ်ဖျားမြုပ်ရုံမျှ သာသာဖိသွင်းလိုက်ရာ ချိုမာမှာ အမေ့ ဟု ယောင်အော်ပြီး မောင်မောင့် ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားသည်..။ ဒါတောင်မှ မောင်မောင်က လက်နှင့် အပျိုမှေးကို အရင်ဖောက်ထားခဲ့လို့…သာပေါ့..။

နာတယ်…..ကိုမောင်ရယ် တော်ပါတော့နော်..ကျေနပ်ပါတော့…၊ ချိုမာတော့ သွေးတွေထွက်လာပြီ ထင်တာပဲ… ခဏတော့ နာမှာပေါ့ ချိုမာရဲ့..ခုတောင် ဒစ်ကျော်ကျော်ဝင်နေပြီပဲ…၊ ခေါင်းဝင်မှတော့ ကိုယ်ဆန့်ရမှာပေါ့…. မောင်မောင်မှာ အပျိုစစ်စစ် ပူပူနွေးနွေးကလေးအား အခွင့်အရေးရတုန်း လက်လွှတ်မခံချင်ပေ..။ ချိုမာပြောလည်း ပြောစရာပင်…။ မောင်မောင့် လိင်တံမှာ ဒစ်ကျော်ကျော်ဝင်သော်လည်း နောက်တထစ် သွင်းဖို့ရန်မှာ တကယ်မလွယ်လှ..။ လုပ်မယ့်လုပ်တော့ အဆုံးစွန်ထိပဲ ကောင်းပါတယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် ချိုမာ၏ တင်သားနှစ်ဖက်အား ကိုင်ကာ အသာလေး ဖိချလိုက်ရာ ..ဗျစ် ဗြိ ဟူသော အသံနှင့်အတူ…. အမေ့…..နာတယ်….ကိုမောင် တော်ပြီ..ကောင်းလဲ မကောင်းဘူး….. ဟုပြောကာ ချိုမာက မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲမှ ရုန်းထွက်သွားသည်..။ အဝတ်အစားများကို ကပျာကယာ ဝတ်ရင်းနှင့် ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့ ဟု ပါးစပ်က ပြောရင်း တောင်းပန်နေသော ချိုမာ့ကို ကြည့်၍ မောင်မောင် သနားသွားသည်..။

နောက်များမှ တဖြေးဖြေးချော့ပြီး လုပ်ရသေးတာပေါ့ ဟု ကြိမ်းရင်း ပြုံးစိစိနှင့် ကြည့်နေသည်..။ ချိုမာသည် မောင်မောင့်ပါးကို နမ်းကာ အောက်သို့ ဆင်းပြေးလေသည်..။ ထိုညက မောင်မောင် တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်..။ ချိုမာမှာလဲ အိပ်ယာထဲရောက်လေခါမှ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်မြင်ဖူးတွေ့ဖူးသော အရသာကို စဉ်းစားရင်း တလွန့်လွန့် တလူးလူးဖြစ်နေသည်..။ ကြိတ်မှိတ်ခံရင်တော့ ရကောင်းပါရဲ့ ဟူသော အတွေးနှင့်အတူ ဖီလင်တွေ ပြန်ဝင်နေသည်..။ ချိုမာက သီးသန့် တစ်ခန်းအိပ်ခြင်းဖြစ်သည်..။ မောင်မောင့် အိပ်ယာကို မည်သို့သွားရမလဲဟု စဉ်းစားနေသည်.။ ပြင်ပလောက၌ မိုးသက်လေညှင်းလေး တိုက်ခတ်စ ပြုနေသည်..။ ရန်ကုန်မိုးသည် မထင်မှတ်ပဲနှင့် ရွာတတ်သည်..။ မိုးသက်လေကြောင့် ချိုမာ၏ အခန်းမှ ပြူတင်းပေါက်အခန်းစီး အပြာလေးသည် လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေသည်..။ ချိုမာ့ စိတ်တွေလည်း ထိုနည်းလည်းကောင်းပင်.. ည၏ တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို မိုးခြိမ်းသံက ဖြိုခွင်းလိုက်သည်..။

မောင်မောင်၏ ခြေထောက်ကို တစ်ယောက်က ကိုင်လှုပ်၍ နှိုးနေသည်ကြောင့် မောင်မောင် လန့်နိုးသွားသည်..။ ဘယ်သူလဲ..ဟင်… ချိုမာပါ..ကိုမောင်ရယ်…မိုးတွေ ခြိမ်းတော့ ချိုမာကြောက်လို့ပါ… အော်…..ချိုမာ..ရယ်… ဟု ငြီးတွားရင်း မောင်မောင်ပြုံးလိုက်သည်..။ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်စေပြီး ရင်ခွင်ထဲ၌ ချိုမာကို ဖက်ထားလိုက်သည်..။ ငြိမ်သက်ခြင်းကို အသက်ရှူသံများက ဖုံးလွှမ်းနေသည်..။ သက်ပြင်းချသံ အဝတ်အစားချွတ်နေသံများ လူးလွန့်လှုပ်ရှားသံများသာ ထွက်ပေါ်နေသည်..။ မောင်မောင်နှင့် ချိုမာမှာ အပေါ်အင်္ကျီများ မရှိကြပဲ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ အငမ်းမရ ဖက်ရမ်း နမ်းစုတ်နေကြသည်..။ ခန္ဓာကိုယ် နှစ်ခုမှာ တဖြေးဖြေးနှင့် အိပ်ယာထက်သို့ လဲကျသွားသည်..။ ချိုမာမှာ နေ့လည်က အရှိန်ကြောင့်လား ၊ ညအမှောင်ကပဲ သူမအရှက်အကြောက်တွေကို ကွယ်ပျောက်သွားစေသလားမသိ တုန့်ပြန်အနမ်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကလေးပေးနေသည်..။

ပြေလျောကျနေသော ထမီကိုပင် မသိမသာကလေး ချွတ်ပေးနေသည်..။ မောင်မောင်မှာလည်း လုံချည်ကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်သည်…။ နို့ကလေးများကို ချေမွပွတ်သပ်ပေးနေသလို…အောက်မှ ချိုမာကလည်း လူးလိမ့်ရင်း အားမလိုအားမရတွေ ဖြစ်လာသည်..။ ကြာလိုက်တာ ကိုမောင်ရယ်…ဟု ဖွင့်မပြောရုံတမယ်ပင်…။ မောင်မောင့်မြှူဆွမှုတွေမှာ ချိုမာ အတွက် ရွစိစိ ဖြစ်နေပါပြီ…။ အို့…..ကိုမောင်ရယ်…အင့် ဟင့်အင်း…ကွယ်…. ကိုမောင့် လီးကြီးကို ကိုင်ပေးပါအုံးနော်….. ဘာလုပ်ဖို့များ…ကိုင်စေချင်ရတာလဲ..လို့… ချိုမာ့လက်ကလေးတွေက သိပ်နုတော့ အကိုင်ခံရတာ ကောင်းလွန်းလို့ပါ…. ချိုမာသည် မောင်မောင့်လီးကြီးကို သေသေချာချာ ကျကျနန ကိုင်ပြီး အထက်အောက် ဂွင်းတိုက်သကဲ့သို့ လုပ်ပေးနေသည်..။ နောက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင် မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်ကာ သူမအပေါက်ဝကို လီးကြီးနှင့် တေ့ပေးလိုက်သည်..။ .အို….အရေတွေမှ ရွှဲလို့ပါလား…..။

ချိုမာ…ပေါင်ကို ကားထားပြီး…ဒူးထောင်ထားနော်…. ဖြေးဖြေးတော့ လုပ်ပါနော်…ကိုမောင် နေ့လည်တုံးက လည်း နာထားတဲ့ ဒဏ်က ၇ှိသေးတယ်… မောင်မောင်က အပေါက်ဝတွင် တေ့နေရာမှ ဖြေးဖြေးချင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်ရာ…ဒစ်ကျော်ကျော်မျှ ဝင်သွားသည်..။ ယခုအခါတွင် ချိုမာမှာ ငြီးငြူသံ မပြုတော့ပေ…။ မောင်မောင့် လက်မောင်းသားများအား သူမလက်နှင့် စုံကိုင်ညှစ်ထားသည်..။ သဘောမှာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေသည့်ဟန်ပင်…။ နို့နှစ်လုံးအား ကိုင်၍ ချေပေးရင်း ဒစ်ဖျားကို အဝင်အထွက်လုပ်နေသည်..။ မောင်ရယ်…တစ်မျိုးကြီးပဲ…ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ…. ဖြေးဖြေးလေး သွင်းထားတာ ချိုမာရဲ့..၊ ကိုမောင် သွင်းလိုက်မယ်နော်…ချိုမာက အောက်ကနေ အသာလေး ကော့ပေးလိုက်နော်…. လိင်တံမှာ တဝက်ကျော်ကျော် ရောက်သည်အထိ ဝင်သွားရာ ချိုမာ ကော့ကော့ပေးနေရင်းမှ တွန့်သွားသည်..။ အမေ့……အိုး..ကျွတ်ကျွတ်….. ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဟင်… နာတယ်……ကိုမောင်ရယ်။

အစတော့..နာတာပေါ့ကွယ်…နောက်တော့လဲ ကောင်းလာမှာပေါ့…. စူထွက်နေသော နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာအား စုပ်ယူလိုက်သည်..။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လွတ်ထွက်သွားမတတ် ဖက်နေရင်း အပေါ်မှ ဆောင့်ချက်ကိုလည်း မနားပါ…။ မောင်မောင် အားမရချင်တော့…။ လီးကို အဆုံးထိသွင်းရင်း ကပ်ထားလိုက်သည်…။ ချိုမာ မှာ မောင်မောင်က နှုတ်ခမ်းကို စုတ်နမ်းထား၍ အသံထွက်အောင် မအော်နိုင်သော်လည်း မောင်မောင့်တစ်ကိုယ်လုံးကို ပိုမို တင်းကြပ်အောင် ဖက်မိလျက်သား ဖြစ်နေသည်..။ နာလို့လား…ကောင်းလွန်းလို့လားဟု ခွဲခြားရ ခက်လှသည်..။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုဇွန်ဆိတ်ကလေး ငယ်ငယ် ပေမယ့် ပင်လယ်ကိုတော့ ရောက်အောင် ကူးတော့မည် ဟူသော အဆင့်သို့ ရောက်ပြီ…။ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ခွာပြီး ချိုမာကို မောင်မောင် အတင်းဖက်ထားလိုက်သည်..။ ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ…ကိုမောင်ရယ်…သူ့ဟာကြီးက သူများအဖုတ်လေးထဲမှာ ပြည့်ညှပ်နေတာပဲ…။

ရင်ခေါင်းထဲရောက်သွားတယ် အောက်မေ့ရတာပဲ…ကပ်ထားတာကလဲ ပါးစပ်က ပေါက်ထွက်လာပါအုံးမယ်… ကောင်းလား…ချိုမာ…. ကောင်းသေးပါဘူး နော်…..သူ့သနားလို့ ဥစ္စာ….. တဟဲဟဲနှင့် ရယ်ရင်း မောင်မောင် ဆောင့်ပေးနေပြီ…။ ပထမအဆင့် တဝက်လောက်သာထုတ်၍ သွင်းချီထုတ်ချီ လုပ်ပေနေသည်..။ လီးကြီးအား ဒစ်ဖျားနားအထိ ရောက်အောင်ထုတ်၍ အဆုံးထိ ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းသည်..။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လီးကြီး ထွက်လာတိုင်း စူထွက်လာသကဲ့သို့ အဝင်တွင် လီးနဲ့အတူ ပြန်ပါသွားသည်..။ တစွပ်စွပ် အသံလေးများပင် ထွက်လာသည်..။ မောင်မောင်သည် ချိုမာ၏ ပေါင်ကို ထောင်၍ ပုခုံးပေါ်သို့ ခြေနှစ်ချောင်း တင်ကာ တစ်တီတူးထောင် ပုံစံနှင့် လုပ်ကြည့်သည်..။ တစ်ချက်…နှစ်ချက်….။ အိုး…ဟိုးဟိုး…..ကိုမောင် မရဘူး…၊ ဒီပုံက အထဲမှာ အောင့်အောင့်လာတယ်…၊ ရိုးရိုးပဲ လုပ်ပါ… ခုနပုံကိုတောင်မှ ကြိပ်မှိတ်ခံနေရတာ…ကိုမောင်ရဲ့.. မှားသွားသည်..။

ရိုးရိုးခြေဆင်းပြီးပဲ လုပ်လိုက်သည်..။ ချိုမာမှာ တွေ့ကြုံမှု မရှိသေးသောကြောင့် လက်နှစ်ဖက်နှင့် မောင်မောင့်ခါးကို ဖက်ထားသည်မှ လွဲ၍ ဘာမှ တုန့်ပြန်မှု မပေးတတ်….။ မောင်မောင်က သည်တစ်ခါ ကြမ်းလိုက် သာသာလေးဆောင့်လိုက် နှင့် ဆောင့်ချက်တွေ များလာသည်..။ မောင်မောင်ပြီးချင်ပြီ..။ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်များ ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ မပီမသ ငြီးသံများနှင့် ချိုမာ့ တစ်ကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားကာ ပြီးသွားသကဲ့သို့ မောင်မောင်မှာလည်း ပြီးသွားသည်..။ ဘယ်လိုနေလည်း….ဟင်…. သိပ်ကောင်းတာပဲ….ကိုမောင်ရယ်…. အသံညှင်းညှင်းလေးနှင့် မောင်မောင့်နား နားကပ်ပြောလိုက်သည်..။ ပြင်ပလောကကြီးတစ်ခုလုံး မိုးစက်ကျသံများနှင့် လွှမ်းမိုးနေသလို မောင်မောင်နား၌ သိပ်ကောင်းတာပဲ ဟူသော ချိုမာ့ တုံ့ပြန်သံလေးကသာ စိုးမိုးနေသည်……ပြီးပါပြီ။

ခုအဖြစ်အပျက်မတိုင်ခင်အထိ သူ့အပေါ်မောင်နှမစိတ်ပဲရှိခဲ့ပါတယ် တစ်ဦးတည်းသော သားဆိုတော့ ကိုယ့်မောင်နှမရင်းတွေလိုပဲ သဘောထားခဲ့တာပေါ့ဗျာ။ ကျတော် စာကြည့်ရတာတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်ပဲ ဖီဖီနဲ့ မီမီက ညဘက်ဆို တီဗီ ကြည့်လေ့ရှိတော့ အသံတွေနဲ့ ကျတော် စာကြည့်တာအနှောက်အယှက်ဖြစ်မှာဆိုးလို့ ကျတော့အခန်းထဲမာပဲ ကုတင်ပေါ်မှာ စားပွဲတင်ပြီးတော့ တံခါးကို အလုံပိတ်ပြီးသင်ရတယ်။ ညီမလေး ဖူးဖူးနဲ့က အခန်းချင်းကပ်ရပ်ပဲ ဆိုတော့ သူက စာအော်ကျက်ရင်လည်း မဆူအောင် တံခါးပိတ်ရင် လော့ခ်အမြဲချထားတက်တာ အကျင့်ပါသွားတယ်။ များသောအားဖြင့် ဂွင်းထုပြီး အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့အိမ်စာတွေမလုပ်ဖြစ်ဖူး။ အဲ့တာကြောင့်ဆရာမက အိမ်ကို တိုင်တာနဲ့ မအိနဲ့ စာလုပ်ဖို့ဖြစ်လာတာ။ အခုလည်း မကြာခင် မအိရောက်လာရင် စာလုပ်ရတော့မယ်။ မအိမရောက်သေးခင် ကျွန်တော်ကလည်း သူငယ်ချင်းတွေဆီက ဖူးကားအသစ်တွေကူးလာတာကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေတယ်။

အခန်းကလော့ချထားတော့ သူရောက်လာရင် တံခါးခေါက်မှရမယ်လေ။ အဲ့နေ့မှ မအိလည်း ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ်မသိ အိမ်ထဲတန်းမဝင်ပဲ အိမ်ဘေးကို ပတ်ပြီး ပြတင်းပေါက်ကြားထဲကနေ ကျွန်တော့ကို စဖို့ ချောင်းတာနဲ့ ကွက်တိ ကျွန်တော်ဂွင်းထုနေတာ သူမြင်သွားတာပဲ အဲ့အဖြစ်အပျက်တွေက နောက်ပိုင်းသူပြန်ပြောပြလို့သိရတာပါ။ အစကတော့ မောင်လေး မဟုတ်ကဟုတ်ကတွေ လုပ်နေတယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကို အလကားနေရင်း ဒေါသထွက်ပါသတဲ့ဗျာ။ ဒါမဲ့သူလည်း နေ့တိုင်းချောင်းတာပဲ ဂွင်းထုတဲ့နေ့နဲ့တိုးရင်တော့ မအိလည်း အဲ့နားတင်ပဲ ကြည့်ရင်း သူ့ဟာသူ ပွတ်ပေးရင်း ပြီးသွားတယ်တဲ့ စိတ်အာသာပြေသွားမှ မောင်နှမအချင်းချင်း ဆိုပြီး တွေးမိတဲ့သူ့ကိုယ်သူနောင်တရခဲ့ပေမယ့် မထိန်းနိုင်ခဲ့ဘူးပေါ့ဗျာ။ အဲ့တာနဲ့ သူလည်း ထိန်းမနေတော့ပဲ ဝမ်းကွဲမောင်လေးနဲ့ အတွေ့အကြုံသစ်ကို စမ်းသပ်ဖို့အစပျိုးတော့တာပေါ့။

ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့တော့ ညဘက် စာပြဖို့မအိရောက်လာတော့ ပုံမှန်ထက်ကို ထူးခြားနေအောင်ဝတ်ထားတာ သတိပြုမိတယ်။ အကျီအဖြူ တီရှပ်လက်တိုနဲ့ အောက်က ပေါင်လောက်ရှိတဲ့ ဘောင်းဘီတိုနဲ့ပေါ့ အိမ်နေရင်းကိုဗျ။ ဒါမဲ့အမြဲသူ့ကြည့်လိုက်ရင် ထဘီနဲ့ပဲ မြင်ရတာများတယ်လေ။ “ဟာ… မအိ ပုံစံတွေဘာတွေ ပြောင်းနေပါလား ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ” “ပူလို့ပါငါ့မောင်ရယ် မအိအပြင်ကို ဒီလိုပုံစံနဲ့မထွက်ရဲပါဘူး” ပြောလည်းပြောရင်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စားပွဲရှေ့ကို ထိုင်လိုက်တယ်။ “သင်္ချာအိမ်စာတွေပါတယ်ဆို ဘယ်မှာလဲ အစ်မကို ပြ” “ဟုတ် အဲ့တာပဲ လုပ်နေတာ ဒီအပုဒ်ကနေမတက်ဖူး ဖြစ်နေတယ် လုပ်ပါဦး” မအိက စားပွဲပေါ်ကိုတံတောင်နဲ့ထောက်ပြီး ကျွန်တော်တွက်နေတဲ့စာအုပ်ထဲကသချ်ာပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်ကို ရှင်းပြဖို့ကြိုးစားနေချိန်မှာ ဟ သွားတဲ့ အကျီၤလည်ပင်းပေါက်ကနေ ရင်သားတစ်ဝက်ကို ရုတ်တရက်မြင်မိလိုက်တယ်။ ဟာ သူဘရာမဝတ်ထားဘူးဟ။

နို့လုံးလုံးလေးတွေကိုရုတ်တရက်မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးတော့ဖြစ်သွားပေမယ့်မသင့်တော်ပါဘူးလေဆိုပြီး ငုံ့ပြီး ကိုယ့်စာအုပ်ကိုပြန်ကြည့်နေရင်း ထပ်မြင်ချင်စိတ်ပေါ်လာတာနဲ့ ပြန်မော့ကြည့်မိပြန်တယ် စိတ်ထဲမှာတော့ မရိုးမရွ ဖြစ်လာနေပြီ။ အတွေးထဲမှာ ဗြောင်းဆန်နေပါတယ် ။ ငါကွာ စိတ်ထိန်းဟ စိတ်ထိန်း မင်းအစ်မနော် ။ အစ်မ နို့လေးတွေက လုံးနေတာပဲ ကွာ တောက် ။ သူကတော့ ကျွန်တော်ကြည့်ကြည့်နေတာ သတိမပြုမိဘူးထင်ပါတယ်။ ရှေ့ပိုတိုးလာပြီး ကျွန်တော် တွက်နေတဲ့ သင်္ချာစာအုပ်ကို ထောက်ပြရင်း ပုံသေနည်းကို ရှင်းပြနေရှာတယ်၊ ကျတော်ကတော့ စာနားထောင်သလိုလို သူ့မျက်နှာကြည့်လိုက် မျက်လုံးက အောက်ရောက်သွားလိုက်နဲ့ပေါ့ဗျာ။ ဒါမဲ့ကျတော်က သူ့ကို ငမ်းနေတာနဲ့စာက ခေါင်းထဲမရောက်တော့ဘူးလေ သူက မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှင်းရတာ အားမရတော့လို့ ထင်ပါရဲ့ ဘေးကပ်ရပ်ကို လာထိုင်တယ် ကျတော်ကလည်း ဘောင်းဘီတိုပါးပါးပဲ ဝတ်ထားတယ်လေ ပူတာကိုး။

သူက တမင်ခွေထိုင်လိုက်တော့ သူ့ပေါင်က ကျတော့ပေါင်ပေါ် လာတင်နေတယ် သူ့ဒူးခေါင်းနဲ့လည်း ကျတော့ ညီလေးနဲ့ နည်းနည်း ထိမိသွားတာပေါ့ အဲ့ဒီ့မှာ ညီလေးက နည်းနည်း ခေါင်းထောင်စပြုလာပြီ။ မအိက အနားနားကပ်ရှင်းပြတာကို မနည်းအာရုံစိုက်ရင်း ရှင်းသလိုလိုထင်ရတော့မှ ပုံစံတူပုစ္ဆာတစ်ခုကို ကိုယ့်ဘာသာကို ခက်ခက်ခဲခဲ တွက်နေတော့ ညီလေးက အာရုံပြောင်းပြီး ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ တွက်လို့လည်းပြီးရော သူက ကျတော်တွက်ထားတာကို စစ်နေတယ်။ သူ့ခြေထောက်ကလည်းငြိမ်ငြိမ်မနေဘူး ဒူးခေါင်းကို လှုပ်နေတယ် ကျတော့ပေါင်ပေါ်တင်ထားပြီး ညီလေးနဲ့ ထိနေတာ ကို သူကလှုပ်နေတော့ ဒီကောင် ဘယ်ခံနိုင်တော့မလဲဗျာ ညီလေးက ထောင်လာတော့တာပေါ့ မာမာကြီး သူ့ပေါင်ကို ထိုးမိနေတာ သူသိမှာပေါ့။ “ဟဲ့” ဆိုပြီး လှုပ်နေတာက ငြိမ်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ သူ့ဘောပင်နဲ့ ကျွန်တော့ ခေါင်းကို ခေါက်ပြီး “စောက်ကောင်လေး ဘာတွေတွေးနေတာလည်း နင့်ဟာကဖောင်နေပြီ” ဆိုပြီး။

သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်သေးတယ် “မအိက ကျွန်တော့ ပေါ်ပေါ်ဒူးခေါင်းလာတင်ပြီး လှုပ်နေတာကိုး” “အဲ့တာနဲ့ပဲ မာစရာလား ကို့အစ်မ ပေါင်ပဲကို၊ တက်ထိုင်ရင်တောင် ဘာမှဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိဘူး” “ဒါဆို မအိတက်ထိုင်ကြည့်ပါလား” ကျတော်က ရွဲ့ပြောလိုက်တာပါ။ သူက ဖောင်းနေတဲ့နေရာကနေ မျက်နှာမလွှဲပဲ “အေး ထိုင်မယ်ဟာ” ဆိုပြီး ကျွန်တော်နဲ့ ရှေ့စားပွဲကြားထဲဝင်လာတော့ နည်းနည်း နောက်ဆုပ်ပေးလိုက်ရတယ်။ သူတင်ပါးကလည်း တော်တော်တင်းတာပဲ အခုမှသတိထားမိတယ်။ ဘောင်းဘီတိုလေးမှာ တင်နှစ်လုံးက ဖောင်းလို့ပေါ့။ မအိကနောက်ကို တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့ဟာက အချောင်းလိုက် သူ့ဖင်ကြားမှာ ကွက်တိ ညပ်နေတယ်။ သူ့ဖင်လုံးလေးက နွေးနေတာကို ခံစားလိုက်ရတော့ “အာ့” ဆိုပြီး သူ့ခါးလေးကို ကိုင်ထားမိတယ်။်”ဘာဖြစ်တာလဲမောင်လေး , မအိ ဝိတ်ကိုတောင်မနိုင်ဘူးလား”။

မဟုတ်ပါဘူး နိုင်ပါတယ် ဒီတိုင်းပဲထိုင်နေဆိုပြီး ပြန်ထမှာကြောက်လို့ ခါးကနေ ဆွဲကပ်ထားမိတယ်လေ။ လူလည်းကတုန်ကယင်နဲ့ ရင်ဘက်ထဲမှာလည်း တဒိန်းဒိန်းနဲ့ သူ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဖက်ထားမိတယ်။ မအိက အဲ့အတိုင်းနေပြီး ခုန ကျွန်တော်တွက်ထားတဲ့ပုစ္ဆာကို အချိန်ဆွဲ ပြီး စစ်နေပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ လှုပ်ရမယ့်သူက ကျတော်ပေါ့ ကျွန်တော်လည်း အရဲစွန့်ပြီးနောက်ကနေ သူ့ခါးကို ဖက်ထားရင်း အောက်ကလည်း လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ညှောင့်နေတယ်။ မအိက ဘာမှမပြောဘူး သူလည်း ဖြစ်ချင်နေတဲ့ပုံပေါ်နေတော့ မအိမှဟုတ်ရဲ့လားလို့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်တောင်မယုံနိုင်ပါဘူး။ လက်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း အပေါ်တက်ပြီး သူ့နို့ နှစ်လုံး စလုံးကို အပြင်က အုပ်ပြီးညှစ်လိုက်တယ်။ မအိ ညည်းသံလေးတွေပါထွက်လာတယ်။ သူလည်းဖင်ကို တလှုပ်လှုပ် လုပ်ရင်း သူ့အကျီၤကို ဆွဲလှန်ပေးတယ်။ အရမ်းကို ကိုင်ချင်နေတဲ့နို့လေးတွေကို ညှစ်နေလိုက်တယ်။

နို့ညှစ်ရင်းညှောင့်နေတာ နည်းနည်းကြာလာတော့ မအိလည်း စားပွဲကို ကိုင်ရင်း ဖင်လေးနဲနဲကြွပြီး ပြန်ဆောင့်ချလာတယ်။ အထဲမထည့်သေးပဲ အဝတ်ပါးပါးတွေခံထားပြီး ပွတ်နေတာ လုံးဝဖီးလ်ပဲ။ ရုတ်တရက် အစ်မဝမ်းကွဲကို လုပ်နေတာပါလားဆိုပြီး သတိဝင်လာတော့ ကျွန်တော်ရပ်လိုက်ပေမယ့် မအိက ဆက်ဆောင့်နေတုံး။ သူ့ဘောင်းဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ အရည်စိုကွက်လေးတွေ့နေရတယ် သူတော်တော် အရှိန်တက်နေပြီ။ “မအိ ကျွန်တော်တို့က မောင်နှမတွေလေ ဒီလို လုပ်လို့မကောင်းဘူးနော်” မအိက ခပ်တိုးတိုးပဲ ဖီးတက်နေသလိုလို မောနေသလိုလိုလေသံလေးနဲ့ “ဝမ်းကွဲတွေပဲကို ထားပါ အဲ့တာနောက်မှတွေးမယ် မောင်လေး မအိကိုလုပ်တော့ကွာ” ကျွန်တော် မအိဘောင်းဘီမျော့ကြိုးကို ကိုင်ရင်းအောက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲချလိုက်တယ်။ မောင်နှမဝမ်းကွဲချင်း မလုပ်သင့်ဘူးလို့သိပေမယ့် ခုချိန်မှာတော့ သူရော ကျွန်တော်ရော ထိန်းလို့ရမယ့် ပုံမပေါ်တော့ပါဘူး။

သူက ကျွန်တော့အပေါ် ထိုင်နေတုံးမို့ အကျွတ်ချွတ်ပစ်လို့မရတာနဲ့သူ့ဘောင်းဘီကို ပေါင်လည်တင်ရပ်ထားလိုက်ရတယ်။ သူအကျီၤကို သူ့ဘာသာသူ ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း အကျီၤ ချွတ်ပြီးတော့ အောက်ကနေ ခါးကိုကော့ပြိး ဘောင်းဘီကို ချွတ်ရတာပေါ့။ မအိ စဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ မာတောင်နေတဲ့ ကျွန်တော့လီးနဲ့ အသားချင်းထိမိသွားပါပြီ မအိဖင်ကို ဘယ်လက်နဲ့ကိုင်ပြီး မြှောက်ထားရင်း ကျွန်တော့လီးကို ညာလက်နဲ့ကိုင်ပြီးတော့ အရည်လေးတွေနဲ့ရွဲနေပြီး ပူနွေးနေတဲ့ မအိ စဖုတ်လေးထဲကို ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ် မအိက အာ့ခနဲ့ အသံထွက်သွားပြိး မအော်မိအောင် ခုနသူစစ်နေတဲ့ ကျွန်တော့စာအုပ်ကို ပါးစပ်က ကိုက်ထားတာပေါ့။ ကျွန်တော်ကလည်း အောက်ကနေ ပင့်လိုးပေးပေါ့ဗျာ။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် အဲ့တိုင်း လိုးနေကြတာ ညည်းသံကလွဲလို့ တစ်ယောက်မှ စကားမပြောမိကြပါဘူး။ ကျွန်တော်အောက်ကနေပင့်ဆောင့်နေရင်း တအားကောင်းလာတာနဲ့ ပြီးသွားမှာကြောက်လို့။

ရုတ်တရက်ထလိုက်ပြီး မအိစဖုတ်ထဲကို အဆုံးသွင်းပြီးတော့ တအားကပ်ထားလိုက်တယ် မအိကတော့ပြီးသွားတဲ့ပုံပဲ တစ်ကိုယ်လုံးတုံပြီး ညည်းသံတွေထွက်လာတယ်။ မအိစဖုတ်ထဲက ကျွန်တော့လီးလည်း ခုနထက်နည်းနည်းပိုနွေးသွားတာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ အခု ကျွန်တော် အောက်က ရုတ်တရပ် ထပြီး တအားကပ်လိုက်တော့ မအိက စားပွဲပေါ်မှာမှောက်ခုံ ကျွန်တော်ကနောက်ကနေ ထည့်ထားသလိုကွက်တိပေါ့ဗျာ။ မအိတုန်နေတာ ငြိမ်သွားပြီး အသက်ရှုသံတွေနှေးသွားတဲ့ထိ စားပွဲပေါ်မှောက်အိပ်နေတဲ့သူ့အပေါ် ထပ်ထားရင်းကျွန်တော့ဟာကို ဖြည်းဖြည်းချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်နေတယ် သူငြိမ်သွားတော့ ကျွန်တော့ဟာဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး မအိကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲချလိုက်ရင်း ဘောင်းဘီကို ကွင်းလုံးဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ မအိ ပေါင်ကိုကားပြီး ကျွန်တော့လီးကိုပြန်ထည့် ချောကနဲ့ဝင်သွားတာနဲ့ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ လိုးတော့တာပဲ။ မအိကတော့အောက်ကနေ အင်းအင်းနဲ့ညည်းရင်း ဖက်ထားတာပေါ့။

ကျွန်တော် မအိမျက်နှာကိုကြည့်ပြီးမလိုးရဲဘူးဗျ။ ရှိန်နေသလိုလို တစ်ချိန်လုံး ကို့အစ်မအနေနဲ့ မြင်ခဲ့သူကို ခုမှ လိုးနေရတော့ တစ်မျိုးကြီးပေါ့။ မအိလည်းလိုးနေတဲ့တစ်ချိန်လုံး မျက်နှာတစ်ဖက်ကိုလှည့်ထားတယ် လူကိုတော့ တင်းကျပ်နေအောင်ဖက်ထားပါတယ်။ အချက်သုံးဆယ်လောက်ဆောင့်သွင်းပြီးတော့ မအိ စဖုတ်အထဲက ပြန်ညှစ်တာနဲ့ အရမ်းကောင်းလာပြီး ဆွဲထုတ်ရင်း အပြင်မှာပြီးသွားပါတယ်။ မအိပေါင်ပေါ်ကျသွားတာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်လုံး ဒီတိုင်းပက်လက်လှဲနေရင်း ဘာစကားမှမပြောပဲ မောနေတဲ့အသံပဲထွက်နေတယ်။ ခဏနေတော့မှ သူအိပ်ယာပေါ်က လူလဲထလိုက်ရင်း သူ့ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲဝတ်လိုက်ပြီး “မအိ ရေသွားဆေးလိုက်ဦးမယ် ပြီးတော့မှထွက်ခဲ့နော် အိမ်က ရိပ်မိသွားဦးမယ်” ဆိုပြီး ထွက်သွားပါတယ်။ ဒီအချိန်ရောက်မှတော့ကျွန်တော် မယုံနိုင်လို့မရတော့ပါဘူး မအိ နဲ့ကျွန်တော် လွန်ကြူးမိခဲ့ကြပါပြီ။

နောင်တရသလိုလိုဖြစ်မိပေမယ့် စိတ်ထဲ တစ်မျိုးတမည် သဘောကျမိပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲ ရှင်းစရာရှိတာရှင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်လုပ်ပြီးတော့မှအပြင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အပြင်မှာ မီးတွေတောင်ပိတ်နေပြီအကုန်အိပ်ကုန်ကြပြီပဲ။ ရေချိုးခန်းမီးလင်းနေတာနဲ့ တံခါးခေါက်လိုက်တယ် “မောင်လေးလား ဝင်ခဲ့လေ” အထဲရောက်တော့ မအိတစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်အစားမရှိ ဗလာအတိုင်းရေချိုးနေတယ်။ ကျွန်တော်ညီလေးလည်း မအိရဲ့ သေးသွယ်သွယ်ခါးလေးနဲ့ လုံးတစ်နေတဲ့ တင်ပါးလေးကိုမြင်တော့ တစ်ခါပြန်နိုးလာတာပေါ့။ မအိက ကျွန်တော့ကို ရီပြရင်း “ငါ့မောင်ကအတော်သန်တာပဲ ပြန်တောင်ထလာပြီ ဘောင်းဘီကို ဖောင်းနေတာပဲ” “မအိက အရမ်းလှတာကိုး” “နောက်မှ လုပ်မယ် အခုတော့ မအိနဲ့တူတူချိုးရမယ် ချွတ်” ကျတော်လည်း အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး မအိနဲ့အတူရေပန်းအောက်ဝင်လိုက်တယ်။ အနောက်ကနေ ဖက်ထားရင်း မအိဖင်လုံးလုံးလေးကြားထဲ ညီတော်မောင်ကို ညှပ်ထားရင်း နို့နှစ်လုံးစလုံးကို ညှစ်နေတယ်။

နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးတွေချေပေးတော့မအိက မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လာပြီး ကျွန်တော့ဟာကို ကိုင်ရင်း သူ့အဖုတ်နဲ့ တေ့ပေးနေပါလေရော။ ကျွန်တော်လည်းမအိကို နံရံမှာကပ်ထားရင်းကိုယ်ကို အောက်နည်းနည်းနိမ့်ပြီး သူ့စဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာ လျောခနဲ့ဝင်သွားတယ်ဗျာ။ မအိနဲ့ကျွန်တော် အခုတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း မက်တပ်ဆော်နေတာ။ မအိနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်တော့ သူကလည်းပြန်ဆွဲဆုပ်တယ်။ “မအိ ဟိုဘက်လှည်ပြီး နံရံကို လက်နဲ့ထောက်ပေးပါလား။ အနောက်က နေလုပ်ချင်လို့။” “အင်း..အင်း” ကျွန်တော့လီးကိုသူ့ ထဲက စွက် ကနဲ့ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဟိုးဘက်လှည့်ပြီး ကုန်းပေးတော့ ပြောင်တင်းနေတဲ့ ဖင်လေးနှစ်လုံးကြားထဲက ပြူထွက်နေတဲ့ စဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အဆုံးထိ ရောက်အောင်ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ်။ “အာ့…..မောင်လေးရယ်…အောင့်သွားတာပဲ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ”။

“ဆောရီးဗျာ…ကျွန်တော် စိတ်လောသွားလို့” ထိန်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေရင်း မအိညည်းသံအလိုက်အရှိန်မြှင့်ပြီး လိုးနေတော့တယ်။ မအိအော်သံတွေလည်း ကျယ်လာတာနဲ့ နို့ နှစ်ဖက်ကို ညှစ်ထားရင်း အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့အချက်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်သွင်းပြီးတော့ “အာ့…အာ့……မောင်လေး…မအိ…ပြီးပြီ…ပြီးပြီ…အား.” ဆိုပြီး ရှေ့က နံရံကို မှီလျက်အားလျော့သွားပြီး မောနေတယ်။ သူ့စဖုတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ ကျွန်တော့ ညီလေးကတော့ မအိစောက်ရည်လေးတွေနဲ့ပြောင်လက်နေတာပေါ့။ မအိ ကို လက်မောင်းနှစ်ဖက်က ကိုင်းရင်းဆွဲထူပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲပြီးတော့ “ကျွန်တော်မပြီးသေးဘူးမအိ စုပ်ပေးပါလား” သူက “ပြီးရောလေ လာရှေ့တိုး” ဆိုပြီး ရေချိုးခန်း ကြွေခင်းပေါ်ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့လီးကို ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်နဲ့ငုံလိုက်ရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ် လုပ်ပီး စုပ်ပေးနေတယ်။ “ပြွတ်…ပြွစ်…ပြွတ်..” ကျွန်တော်လည်း နေလို့ကောင်းတာနဲ့။

ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ စောင့်ထိုးရင်း လိုးနေမိတယ် “ပြွစ်….ဗြွက်….ဗလွက်…” မအိ မစုပ်နိုင်လည်းဂရုမစိုက်တော့ဘူး ကောင်းနေတာ မရပ်ချင်တော့တာနဲ့ မအိပါးစပ်က အမြုတ်ထွက်လာတဲ့ထိ ဆက်တိုက်လိုးနေတာပေါ့ “ဗလွက်….ဗွက်…..အု….ဝု….အော့….အာ့…” မအိကအတင်းဆွဲခွာပေမယ့် မလွှတ်ပေးပါဘူး ခေါင်းကို ဖိကပ်ထားရင်း ဆက်လုပ်နေတာ မအိမျက်နှာတွေနီရဲပြီး လည်ပင်းကြောတွေပါ ထောင်လာတယ်။ ကျွန်တော့ပေါင်တွေကို တဖြောင်းဖြောင်းရိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်နေပြီမို့ အာခေါင်ထဲထိ တဆုံးသွင်းရင်း လွှတ်ထည့်လိုက်တော့တယ်။ ပါးစပ်ထဲက သွားရည်တွေရော လရည်တွေပါထွက်ကျလာပြီးတော့ နံရံမှာမှီပြီး အသက်လုရှုနေတယ်။ ပါးစပ်ဟပြီး ရှူနေရင်း နှုတ်ခမ်းစပ်က သုတ်ရည်တွေစီးကျလို့ပေါ့။ ကျွန်တော်လည်း ထိုင်ချလိုက်ပြီး မအိနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်နံရံကို မှီရင်း သူ့ကိုကြည့်နေတယ် စိတ်ထဲတော့ “ငါ လွန်များလွန်သွားသလို့ပေါ” လုပ်ချင်ရာလုပ်ပီး ခုမှ ခပ်လန့်လန့်ရယ်။

မအိက အသက်ရှူ ဝမှ သုတ်တွေ ထွေး ထုတ်လိုက်ပြီး ပလုတ်ကျင်းရင်း “ဖွီ မောင်လေးက အရမ်းကြမ်းတာပဲ တော်ပြီနောက်တစ်ခါ မစုပ်ပေးတော့ဘူး” “တောင်းပန်ပါတယ် မအိရယ် အမစုပ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းတာကိုး ဟီး” မအိက မျက်စောင်းထိုးကြည့်လိုက်ပြီး “အေးပါ နင်တွေ့မယ်ကြည့်ထား” ဆိုပြီး ထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို တအားကပ်ထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ရုပ်တရက်ကြောင်သွားပြီး နောက်က မအိဖင်နှစ်လုံးကို ညှစ်ထားမိတယ်။ နောက်ပြီးမှ လျာထုတ်ပြီး မအိစဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို လျာထိုးထည့်ရင်း လျက်တက်သလို လျက်ပါတော့တယ်။ မအိက ခါးကော့လိုက် တွန့်လိမ်လိုက်နဲ့ ကျွန်တော့မျက်နှာကို ပွတ်နေတော့တာ။ ကျွန်တော်လည်း မအိဖင်ကို ညှစ်ရင်းလက်တစ်ဖက်က သူ့ဖင်ပေါက်လေးကိုပါ ပွတ်ပေးလိုက်တော့ တွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး အား..ဆိုတဲ့ ဖီးသံထွက်လာပါတယ် အဲ့တာနဲ့ အထာသိသွားတာနဲ့ လက်ကိုမအိဖင်ကြား ပွတ်ရင်း တအားစုပ်ပေးလိုက်တာ။

သူတအားအားအော်ြပီး နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီးသွားပါတယ်… ကျွန်တော့ပါးမှာပေနေတဲ့ မအိအရည်တွေကို ဆေးနေတော့ သူက တံပတ်နဲ့ရေတောင်သုတ်နေပြီ။ ကျွန်တော်လည်း တပတ်ယူ သုတ်လိုက်ပြီး အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့နေ့ည မအိ တစ်ညလုံး ကျတော်နဲ့ ပုံစံတွေစုံအောင်လိုးရင်း မိုးလင်းခါနီးမှ သူ့အိမ်ကိုသူပြန်သွားတာပေါ့ဗျာ။ နောက်နေ့ကျတော့ ကျွန်တော်ကျောင်းမသွားနိုင်ဘူး သုံးနာရီလောက်ပဲအိပ်ရသေးတယ် အခန်းတံခါးလာခေါက်တာနဲ့ အမေ့ကို နေမကောင်းဘူး အကြောင်းပြပြီး ဆက်အိပ်ဖို့ပြင်နေတယ်။ အမေကတော့ ဆေးသောက်စရာပေးခဲ့ပြီး ဈေးသွားတော့တာပေါ့။ ဒီအချိန်ကပုံမှန်ဆို ဖူးဖူးနဲ့အတူကျောင်းသွားနေကြပါ။ သူလည်း သွားဖို့ပြင်ဆင်နေလောက်ပြီ။ ညီမလေးဖူးဖူးက ရှစ်တန်း ကျွန်တော်က ဆယ်တန်းပါ။ ဖူးဖူးအကြောင်းပြောရဦးမယ်။ သူက ကျွန်တော်နဲ့မတူဘူး စာတော့တော်တယ်။

ဒါပေမယ့် နည်းနည်း ခပ်စွာစွာ ခပ်ရွရွဆိုတော့ သူ့နားကပ်ချင်တဲ့ကောင်လည်းများသလို ကပ်လည်းမကပ်ရဲကြဘူးပေါ့။ ဒါတောင်အရဲစွန့်ပြီးကပ်ကြသေးတယ် သူ့ကို စာလိုက်ပေးတာတွေ့လို့ ကျွန်တော် သူ့အခန်ထဲက ကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုကို နရင်းရိုက်လွှတ်လို့ သူ့အမေကတိုင်တာနဲ့ရုံးခန်းရောက်တာမျိုးက ခဏခဏဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ အခုတော့ သူတို့ကစာမေးပွဲ ပြီးလို့ကျောင်းပိတ်ထားတာနဲ့ ငြိမ်နေတာပဲ။ ပြောသာပြောတာဗျ သူကလည်း ရှစ်တန်းသာဆိုတယ် ကြွေတဲ့ကောင်တွေလည်းကြွေလောက်တယ်။ ကိုယ့်ညီမ မို့မြှောက်ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး ရင်အုပ်က သူ့အရွယ်အတွက် တော်တော် ကိတ်တယ် ကြည့်ရဆိုးအောင်အကြီးကြီးမဟုတ်ဖူး ကိတ်ရုံတင်ပါ။ ခါးလည်းသေးသေးလေးနဲ့ တင်ပါးကတော့အထူးခြားဆုံးပဲ ဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ မက်တပ်ရပ်လိုက်ရင်နောက်ကို ကော့နေသေးတယ်။ ဖူးဖူးနဲ့ မောင်နှမသာမတော်ရင် ကျွန်တော်လည်း ရည်းစားစကားပြောမိမှာ အမှန်ပဲ။

အမေဈေးကိုထွက်သွားတော့ အခန်ထဲပြန်ဝင်လာတယ်။ ခဏလှဲပြီး ထမင်းစားဦးမှ ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ တံခါးလော့မချခဲ့ဘူး။ အိပ်ယာပေါ်လှဲချပြီး ညတုန်းက အစ်မဝမ်းကွဲ မအိနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေပြန်တွေးမိတော့ ညီလေးက ထောင်လာပါတယ်။ ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲရင်း ဂွင်းတိုက်နေတာပေါ့။ ရုတ်တရက် ဂျလောက်ဆိုတဲ့တံခါးဖွင့်သံကြားတော့ စောင်နဲ့အုပ်ပြီး အိပ်ချင်ရောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ ဘယ်သူများဝင်လာပါလိမ့်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ပေါ့။ “ကိုကို ကျောင်းသွားမယ်လေ…” ဖူးဖူးပဲ အမေသူ့ကို မပြောခဲ့ဘူးလားမသိဘူး မထပဲအိပ်နေသယောင်ဟန်ဆောင်ရင် သူ့ဘာသာသူ ထွက်သွားမယ်ထင်တယ်။ ကျွန်တော်က ငြိမ်နေတော့ ဖူးဖူးက ကုတင်ဘေးရောက်လာပြီး နိုးတယ်။ “ကိုကို ထတော့လေ…အယ်” ဖူးဖူးကနိုးရင်း အံသြသံထွက်လာတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်သတိထားကြည့်တော့မှ အောက်က ကောင်က စောင်အပါးလေးဆိုတော့ ဖောင်းထနေတာ သိသိသာသာပဲ။

ကွိုင်ပဲဟ ဆိုပြီးသူဘာလုပ်မလဲသိချင်လို့ ငြိမ်နေလိုက်တယ်… ဖူးဖူးက ဖောင်းနေတဲ့နေရာကို အပေါ်ကနေ လက်နဲ့ကိုင်ကြည့်နေတယ်။ နည်းနည်းလန့်သွားတာပေါ့ စိတ်ထဲမှာ ဒီကောင်မလေး ဘာစိတ်ကူးထပေါက်တာလဲဟဆိုပြီး ဖြစ်နေတယ်။ ဖူးဖူးစောင်ကိုလှန်ချလိုက်တော့ ကျွန်တော့ဟာကငေါက်ကနဲ့ထောင်ထလာတယ်။ “ဟယ်…ခိခိ” ဆိုတဲ့ ဖူးဖူးရဲ့ရီသံတိုးတိုးလေး ကြားလိုင်ရပြီး ထ ထွက်သွားတဲ့ လမ်းလျောက်သံလည်းကြားလိုက်ရတယ်။ ပြန်ထွက်သွားပြီထင်ပေမယ့် မဟုတ်ပါဘူး သူက တံခါးပိတ်ပြီး လောခ်ပါ ချလိုက်သေးတယ်။ ဟ သောက်ပြသနာပဲ ထလိုက်ရင်ကောင်းမလား။ ငြိမ်နေလိုက်ပါဦးမယ်လေ ဆိုပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆက်ဆောင်နေတယ်။ သူက ထောင်နေတဲ့ကျွန်တော့လီးကို ကိုင်ရင်း သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်နေတယ်။ ညီမအရင်းဆိုတော့ စိတ်က လက်မခံပေမယ့် အောက်က ကောင်ကအထိအတွေ့ကြောင့်အကြောတွေပါထောင်ထလာတယ်။

ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်တောင်မယုံနိုင်အောင်ပါပဲ ခဏပွတ်ပေးရင်း ဖူးဖူးက ရုတ်တရက် မျက်နှာနဲ့ကပ်လိုက်ပြီး လျာထိပ်နဲ့လာတို့နေတယ်။ ပြီးတော့ ထိပ်ပိုင်းကို ငုံလိုက်တာ ခံစားသိလိုက်တယ်။ တဖြည်းဖြည်း ရေခဲချောင်းစုပ်သလို စုပ်ရင်း တစ်ဝက်ထိ ဆွဲဆွဲ စုပ်နေတယ်။ ကို့ညီမအရင်းက လီးလာစုပ်နေတော့ တစ်မျိုးကြီးခံစားနေရပေမယ့် ဖူးဖူးရဲ့ ပါးစပ်အထိအတွေ့ကြောင့် စိတ်တွေက ပြန်ထ လာတယ်။ မောင်နှမအရင်းကြီး ဖြစ်ပါ့မလားတွေးမိပြီး စဉ်းစားရကြပ်နေတုံး ဖူးဖူးးက ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး ဘေးက အိပ်ယာနေရာလွတ်မှာ လှဲလိုက်တာ သိလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာနားကပ်လာတာကို သူမအသက်ရှုသံတွေက မျက်နှာလာရိုက်နေတာကတဆင့်ခံစားသိလိုက်တယ်။ အောက်က ကျွန်တော့ လီးကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ပြန်ကိုင်ပြီး ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းကို လျာနဲ့လာ သပ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်က ထိန်းမရတော့ပဲ လန့်နိုးသလိုလိုနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တော့။

သူ့လက်လည်း ပြန်ရုပ်သွားပြီး “ဟာ…ကိုကို” ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်က ထ ဖို့ပြင်တယ် ကျွန်တော်က သူ့ကို “မထနဲ့” ဆိုပြီး ချုပ်ထားတာပေါ့။ ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့အပေါ် ပြန်တက်လိုက်တယ်။ နို့အုံဖောင်းဖောင်းနဲ့ ရင်ဘက်လေးတွေကို ဖိကပ်ထားရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်တော့ သူက ခြေထောက်လေးကားသွားပါတယ်။ သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲဝင်သွားပြီး ကျွန်တော့လီးနဲ့ သူ့ ပိပိလေးနဲ့ ကွက်တိ ထောက်ထားတာပေါ့။ သူနဲ့ကျွန်တော် မျက်နှာချင်းကပ်နေကြတာ အသက်ရှုထုတ်လိုက်တဲ့လေကိုတောင် ခံစားနေရတယ်။ သူလည်း အသက်ရှုသံတွေမြန်လာသလိုပဲ။ “ကိုကြီး ဘယ်တည်းက နိုးနေတာလည်း” “နင်ဝင်လာတည်းကပဲ….ညီမလေးရဲ့” သူ့လက်တစ်ဖက်ကိုလည်း အပေါ်ကဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး သူနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံနေလိုက်တယ်။ သူလည်းပါးစပ်လေးဟပြီး ကြည့်နေတယ် ပြီးမှ ကျွန်တော်က “ဖူးဖူး ညီမလေး ငါနင့်အကိုဆိုတာ သတိထားပါဦး ဘာစိတ်တွေဖြစ်နေတာလည်း”။

“ကိုကို့ ကို ကျောင်းသွားဖို့ လာခေါ်တာပဲ အထဲရောက်မှ ကိုကို့ဟာကြီး ထောင်နေတာတွေ့တာနဲ့ ညီမလေး စိတ်တွေ ယားလာလို့” “နင့်ကိုငါက အဲ့လိုစိတ်တွေမရှိဘူး အဖြူထည်လေးထင်တာ အထူသဖြင့်မောင်နှမချင်းကြားမှာပေါ့” “ကိုကို လည်းဘာထူးလို့လည်း မအိနဲ့ မနေ့ညက ဖြစ်ကြတာများ မြင်မကောင်းဘူး” “ဟာ..နင်က ဘယ်လိုသိတာလည်း” “ညီမလေး ကိုကို့ကို နေ့တိုင်းချောင်းနေတာ အနောက်ဘက်က ပတ်ပြီး ကိုကို့အခန်း ပြတင်းပေါက်က ချောင်းတာပေါ့” ဟုတ်သားပဲ ကျွန်တော့အခန်းပြတင်းပေါက်က ရောင်ပြန်မှနိတွေကာထားတာပါ မနက်ဆို အပြင်က အထဲကို မမြင်နိုင်ပေမယ့် ညဆို အခန်းထဲမီးလင်းနေရင် အပြက်က ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်ရတယ်လေ။ “ညီမလေး ကိုကိုနဲ့ မအိနဲ့ ဖြစ်တာကို ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောနဲ့နော်” “ဟင်းဟင်း.. ညီမလေးကို ပျော်အောင်ထားရင် မပြောပါဘူး ဘယ်သူမှ” “ညီမလေးကို ဘယ်လိုပျော်အောင်လုပ်ပေးရမလဲ” မေးလိုက်တော့ သူက ပြုံးနေရင်းက။

မျက်နှာနား နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ကပ်လာတော့သူ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ဆိုပြီး တစ်ချက်နမ်းလိုက်တယ်။ သူ့နှလုံးခုန်သံတွေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ မြန်လာတာကို ရင်ဘက်ချင်း ကပ်နေတော့ ခံစားသိနဲ့ သိနေတယ်။အစက သူပျော်ပါစေဆိုပြီး ထိရုံနမ်းလိုက်ပေမယ့် ဖူးဖူးရဲ့ ရမ္မက်ပါတဲ့အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်း တစ်ခုလုံး ဆွဲစုပ်လာပြီး သူ့လျာလေးပါ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတယ်။ ဖူးဖူးရဲ့ လျာလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့လျာလည်း ပြန်သွင်းရင်း မောင်နှမနှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ထပ်ရပ်အနမ်းချင်း ဖလှယ်နေတော့တယ်။ ဖူးဖူးက အောက်ကနမ်းရင်း ကျွန်တော့ ပုဆိုးကို ဖက်ထားရင်း နောက်ကနေ ဆွဲချနေတာ သိရတော့ မောင်နှမရင်းဆိုတဲ့အသိပြန်ဝင်လာတာနဲ့ ခွာလိုက်ပြီး “ဖူးဖူး ကိုကိုက ညီမလေးရဲ့ အစ်ကို အရင်းလေ ဒီလို ဖြစ်ချင်တာ သေချာရဲ့လား” “မသိဘူးကွာ ညီမလေး ကိုကို့ကို ချစ်နေတာ ကြာပြီ….ကိုကိုနဲ့ ညီမလေးက စိတ်ကူးထဲမှာ လင်မယားတွေလိုတောင်ဖြစ်နေကြပြီ။

ညီမလေးဖြစ်ချင်တာ သိပ်သေချာတာပေါ့” ဖူးဖူးရဲ့ ရမ္မက်ဆန်ဆန် စကားသံတွေကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်ညီမအရင်းပေါ်ကို စိတ်သာယာသလိုလိုဖြစ်လာပါတယ်။ အောက်က သူ့ဟာလေးကို ကပ်ပြီးဖြေးဖြေးချင်း ဖိကြိတ်နေမိတယ်လေ။ “ညီမလေး ဘယ်ချိန်တည်းက ကိုကို့အပေါ် ဒီစိတ်တွေဖြစ်နေတာလည်း” “ကိုကိုက ညီမလေးအပေါ်အရမ်းကောင်းတယ်။ ညီမလေး အနှောက်အယှက်တွေကနေလည်းကာကွယ်ပေးတယ် ကိုကို့ကြောင့်ပဲ ညီမလေး ဘယ်သူ့ကိုမှချစ်လို့မရတာ။ အာ… ကိုကို့ဟာကြီးက ညီမလေးဟာလေးကိုထောက်မိနေပြီ….” “အာ…. ဟုတ်သားပဲ ဆောရီး ကိုကို ထလိုက်တော့မယ်” “မထပါနဲ့….လာ ညီမလေးကို နမ်း” ဆိုပြီး ကျွန်တော့ကို ဆွဲဖက်ထားရင်း နမ်းစုပ်နေတော့ ကျွန်တော်လည်း တော်တော်စိတ်ထန်လာပြီး ပြန်နမ်းနေပါတယ်။ “ဖူးဖူးညီမလေး နင့်ကို ကိုကို အရမ်းသဘောကျတယ်တဟာ..အာ့” ဖူးဖူးက အောက်က သူ့ဟာလေးကို အရမ်းကော့ပေးလာပါတယ်။

ကျွန်တော် ပြောနေတုံး ဆက်တိုက် သူ့ဟာလေးကို တည့် ဖိမိနေတော့ ညီမလေးလည်းအသက်ရှုသံလေးတွေမြန်လာပြီး သက်ပြင်းချနေပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့ကို ကြည့်ရင်း “ကိုကို…လုပ်ရအောင်ဟာ….. အား…. ဟင်း…ဟင်း…” ကျွန်တော်ကော သူကော မောင်နှမအရင်းမှန်းသိသိနဲ့ နှစ်ယောက်လုံးစိတ်ရိုင်းတွေဝင်နေတော့ ဘာကိုမှမဆင်ခြင်နိုင်တော့ပဲ မှောင်နှမနှစ်ယောက် စိတ်ရဲ့အမှောင်ထုထဲ တစ်လှမ်းချင်း ဝင်နေမိပါတယ်။ ကျွန်တော့ ညီမလေးဖူးဖူးကို သူလည်း လိုချင်သလို သွေးသားရင်း မှားယွင်းမှုအရသာကို ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါပြီ။ နမ်းနေရင်း အင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေတစ်ခုချင်းဖြုတ်လိုက်ပြီး အကုန်ကုန်သွားတော့ ဖူးဖူးက လက်လျိုပြီး ချွတ်လိုက်ပါတယ်။လက်ကို သူ့ကျောအောက်လျိုသွင်းလိုက်ပြီး ဘရာကို ချွတ်ဖို့ပြင်တော့ သူမငြင်းပါဘူး ခါးတောင်ကော့ပေးလိုက်သေးတယ်။ ညီမလေး နို့လေးတွေက ဖြူဖွေးပြီး လုံးနေတာပဲဗျာ။

ပက်လက်အိပ်နေတာတောင်နို့အုံအလိုက်ဖောင်းနေတယ်။အသည်းယားလာတာနဲ့ နို့သီးခေါင်းထိတ်လေးကို ဆွဲစုပ်တော့ သူက ကော့သွားပြီး ကျွန်တော့ကို သူ့မျက်နှာဆီ ဆွဲတင်ပြီး နှခမ်းကို အတင်းဆွဲစုပ်နေတယ်။ သူ့ နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ညှစ်လိုက်တယ် နို့သီခေါင်းလေးတွေ ချေပေးရင်း သူ့နှခမ်းကို ပြန်ဆွဲစုပ်နေတယ်။ ညီမလေး အသက်ရှူသံတွေအရမ်းမြန်လာပြီး သူ့ထမိန်ကို သူ့ဘာသူ ခြေထောက်နဲ့ကန်ချွတ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို ကိုင်လိုက်တော့ အတွင်းခံမှာ အရည်တွေတော်တော်ရွဲနေပြီ။ ညီမလေးအတွင်းခံကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ဟာကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးတော့ တွန့်သွားပြီး ညည်းသံလေးတွေထွက်လာတယ် တော်တော်အရှိန်တက်နေပြီပဲ။ ညီမလေးရဲ့ပေါင်ကို ကားလိုက်ပြီး အရည်တွေရွဲနေတဲ့သူ့စဖုတ်လေးကို ကျွန်တော့လီးနဲ့တေ့လိုက်တယ်။ ညီမလေးကက မျက်လုံးမှိတိပြီး ဖက်ထားတယ်။

သူ့နှုတ်ခမ်းကို တအားဆွဲစုပ်လိုက်ပြီး ညီမလေးရဲ့အဖုတ်လေးထဲ သွင်းလိုက်တယ်။ ကြပ်ထုတ်နေတာနဲ့ တစ်ဝက်ပဲ သွင်းပြီး ပြန်ဆွဲထုတ်ရတယ်။ “အာ့ …..အင်း ဟင်း….” ညီမလေးကဆက်တောင်မနမ်းနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်လေးဟပြီး ငြိမ်နေတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ချော့သွင်းရင်း အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းလိုက်တော့ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့နေပြီး အင်း ကနဲ့ သက်ပြင်းချသံလေးပါ ထွက်လာတယ်။ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေပြီး သူ မနာတော့တဲ့ပုံပေါ်မှ အရှိန်မြင့်ပြီး ဆက်လိုးတယ်။ ညီမလေး ဖူးဖူး ကအရမ်း ကျေနပ်နေပုံပေါ်နေတယ်။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ညည်းနေတဲ့ ညီမလေးးမျက်နှာလေးကိုကြည့်ရင်း ဆက်လိုးနေမိတယ်။ ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေတာ အချက် လေးဆယ်လောက်ရှိတော့ အရှိန်တင်ပြီး အဆုံးထိ ဆောင့်လိုးလိုက်တယ် “အာ့……ဆောင့်…ကိုကို….အား….အား…..” သူ့လက်တွေက တင်းကြပ်နေအောင်ဖက်လာတယ် သူပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တာနဲ့။

ကျွနိတော်လည်း ပြီးဖို့ ပြင်လိုက်ပြီး အမြန်ဆောင့်လိုးလိုက်တယ်။ သူက အားကနဲ့အော်ပြီး တင်းကြပ်စွာဖက်ထားရင်း ခါးကိုပြန်ကော့ပေးလာတယ်။ “အာ့…..အား….ကိုကို….ဆောင့်ဆောင့်….အား……” “အာ့…….ညီမလေး…ကိုပြီးသွားပြီ…….” “အား…ညီမလေးလည်းပြီးသွားပြီ..ကိုကို….” ကျွန်တော် ညီမလေးအပေါ်က ဆင်းလိုက်တော့ သိပ်ပြီး ကျေနပ်ပုံမရသေးတဲ့ ညီငယ်က သူ့စဖုတ်ထဲကပလွတ်ဆိုပြီး ထွက်လာပါတယ်။ ထောင်နေတာ မကျသေးတဲ့အဖြစ် ကိုယ့် ဘာသာကိုယ်တောင်မယုံချင်ဘူး။ ညီမလေးက ဟိုဘက်ကို လှည့်သွားပြီး ကွေးကွေးလေး မှိန်းနေပါတယ်။ တအောင့်လောက်နေတော့ ညီမလေးက ထ ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကျောင်းဝတ်စုံတွေကို ဖြန့်နေပါတယ်။ “ညီမလေးတော့ ကျောင်းသွားလို့ မဖြစ်တော့ဘူး အင်္ကျီက ချွေးတွေနဲ့ ရစရာမရှိတော့ဘူး” “မသွားနဲ့တော့ ဒီနေ့တစ်နေလုံး ကိုကိုနဲ့အတူနေပေါ့ဟ” ညီမလေးက ကျွန်တော့ကို ပြုံးပြီးတစ်ချက်ကြည့်ရင်း အောက်က ထောင်နေဆဲ အကောင်ကို စိုက်ကြည့်နေပါတယ်။

“ကိုင်ကြည့်လေ ကိုကို့ဟာကို” သူ့လက်နဲ့ ဖွဖွကိုင်တော့ ဂွင်းထုသလို ထုဖို့ သူ့လက်အပေါ် အုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်ထုပြလိုက်တော့ သူက အဲ့အတိုင်းဆက်ထုနေတယ်။ “ကိုကို့ဟာက ပြီးသွားတာ တောင် ထောင်နေတုံးလား” “ညီမလေး ပိပိလေးထဲ ဝင်ရထွက်ရတာ မဝသေးလို့ နေမှာပေ့ါ” ညီမလေးကကျွန်တော့စကားကို ရီလိုက်ပြီး ဘေးမှာ လှဲအိပ်လိုက်တော့ သူ့ကို ဖက်ထားရင်း နို့တစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ညှစ်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အမေပြန်မလာခင် ညီမလေးကို ထပ်လိုးချင်သေးတာနဲ့ “ညီမလေး ကိုကို့ကို လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား….ညီမလေး ဖင်ကို ကိုင်ပြီး လုပ်ချင်လို့” “အင်း..ကိုကို ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ညီမလေးက အတွေ့အကြုံမရှိဘူး” “ငါ့ညီမ အပျိုလေးမှန်းသိပါတယ်…ညီမလေးရဲ့” ညီမလေးလေးဘက်ထောက်လိုက်တော့ အလိုလိုကော့နေတက်တဲ့ သူ့ရဲ့ဖင်လုံးလုံးလေးတွေက အရမ်းကို ကြည့်လို့ လှနေတယ်။ ကျွန်တော့ လီးတံကို ကိုင်ပြီး ညီမလေးအဖုတ်နဲ့တေ့လိုက်ရင်း အထဲကို ဖြေးဖြေးချင်းသွင်းလိုက်တယ်။

“အာ့….” “ညီမလေး… ကိုကို လိုးတော့မယ်နော်” အင်း… ကျွန်တော်အဆုံးထိဖြေးဖြေးချင်းသွင်းရင်း ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ပုံမှန်ပဲ ဆွဲနေပါတယ် ညီမလေးဆီကက ရှိုက်သံလေးတွေထွက်လာပြီး “အာ့….ကိုကို….ဆောင့်….ဆောင့်လိုးတော့….ကို့ကိုလီးကြီးက ညီမလေးအထဲမှာ ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ…အရမ်းကောင်းတယ်…။” ကျွန်တော်လည်း ညီမလေးအသံကြားတော့ ပို ဖီးဖြစ်လာတာနဲ့ တအားဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သူ့ သားအိမ်နဲ့ပါသွားထိတာ ခံစားနေရတယ်။ “အောင့်အောင့်သွားတာပဲ ….အရမ်းကောင်းတယ်ကိုကို….အား….ညီမလေးပြီးတော့မယ်” “ကိုကိုလည်း ပြီးတော့မယ်…..အား…”သူ့နို့လေးတွေလှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး တအားဆောင့်လိုးရင်း သူပြီးသွားမှန်း နွေးကနဲ့ခံစားလိုက်ရတော့ ညီမလေး အဖုတ်ထဲကို လရည်တွေသွင်းရင်းပြီးလိုက်တော့တာပေါ့။ အဲ့အချိန်ကစလို့ ဖူးဖူးနဲ့ ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တဲ့မောင်နှမတွေ ဖြစ်သွားတာပေါ့ ပုံမှန်ထက်ပိုရင်းနီးလာပြီး မိဘတွေ လစ်ရင်လစ်သလို ပုံစံအစုံ လိုးကြတော့တာ။ ညရောက်ရင် အစ်မဝမ်းကွဲ မအိနဲ့လိုး မနက်ပိုင်းတစ်ချိန်လုံး ညီမလေး ဖူးဖူးနဲ့ လိုးနေတော့တာ အခုချိန်ထိပါပဲဗျာ….ပြီးပါပြီ။